Mikojan-Goerevitsj MiG-23

MiG-23
Een Sovjet MiG-23
Een Sovjet MiG-23
Algemeen
Fabrikant Mikojan-Goerevitsj
Rol Jachtbommenwerper (B-serie)

Onderscheppingsjager/Jachtvliegtuig (M-serie)

Bemanning 1 of 2, afhankelijk van uitvoering
Varianten MiG-27
Status
Eerste vlucht 10 juni 1967
Aantal gebouwd 5047
Gebruik Luchtmacht van de Sovjet-Unie (historisch), Syrië, Indiase luchtmacht (historisch), Bulgaarse luchtmacht (historisch) en andere
Afmetingen
Lengte 16,7 m
Hoogte 4,82 m
Spanwijdte 13,97 m
Gewicht
Leeggewicht 9595 kg
Max. gewicht 18.030 kg
Krachtbron
Motor(en) 1 × Toemanski R-29
Stuwkracht Droog: 83,6 kN, met naverbrander: 127 kN
Prestaties
Topsnelheid 2445 km/h
Vliegbereik Ongeladen: 2820 km, bewapend: 1150 km
Dienstplafond 18.500 m
Bewapening
Boordgeschut 1 × 23 mm snelvuurkanon Grjazev-Sjipoenov GSj-23L
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart
MiG-23 met een AA-7 Apex lucht-luchtraket onder de buitenste vleugel en een AA-8 Aphid onder de binnenste vleugel

De Mikojan-Goerevitsj MiG-23 (NAVO-codenaam: Flogger) is een jachtvliegtuig dat door de Sovjet-Unie in 1967 werd voorgesteld. Het werd pas enkele jaren later effectief in dienst genomen als opvolger van de MiG-21.

De MiG-23 heeft verstelbare vleugels, en komt daarmee in dezelfde klasse als de Amerikaanse F-111 en de Franse Mirage G. Het combineert hoge snelheid met een grote autonomie. Meer dan 3000 toestellen werden gebouwd in diverse versies zoals jager, trainer en voor aanvallen op gronddoelen. De MiG-23 is ook verkocht aan Egypte, Irak, Libië en Syrië.

Op 4 juli 1989 onderschepten jachttoestellen van de NAVO een MiG-23 die het luchtruim binnendrong. Het toestel was in Polen opgestegen. Het bleek dat de Russische piloot het toestel had verlaten, vermoedelijk ten gevolge van technische problemen. Het vloog ongestuurd verder door het luchtruim van Duitsland en Nederland en verongelukte bij Kortrijk met één dode op de grond tot gevolg.[1]

Zie de categorie Mikoyan-Gurevich MiG-23 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.