Meyer Sluyser

Meyer Sluyser
Meyer Sluyser (1942)
Meyer Sluyser (1942)
Achtergrondinformatie
Naam Meijer Sluijser
Geboren 9 september 1901
Geboorteplaats Amsterdam
Overleden 26 januari 1973
Overlijdensplaats Bussum
Beroep journalist
Portaal  Portaalicoon   Media

Meyer Sluyser (officiële naam luidt: Meijer Sluijser), (Amsterdam, 9 september 1901 - Bussum, 26 januari 1973) was een Nederlands journalist, radiocommentator en schrijver.

Privéleven

Sluyser kwam uit het socialistisch Joodse gezin van de diamantslijper Mozes Sluijser en Sara Verdooner. Hij trouwde op 10 juni 1926 met Henrietta Blog. Uit dit huwelijk werden een zoon en een dochter geboren. Na het overlijden van Henrietta Blog op 9 januari 1958 trouwde hij op 20 mei 1959 met Selma van IJssel. Na haar overlijden op 1 oktober 1962 trouwde hij voor de derde maal op 18 maart 1966 met Mia Klorn. Uit het tweede en derde huwelijk werden geen kinderen geboren.

Loopbaan

Spotprent van Albert Funke Küpper met Meyer Sluyser in het midden afgebeeld, die een complot tussen de Telegraaf (Holdert) en de AVRO (Vogt) blootlegt om "de VARA om zeep te helpen"[1]

Na een opleiding aan de driejarige mulo en wat baantjes werd hij tolk bij internationale socialistische bijeenkomsten. In 1926 werd hij lid van de VARA. In 1929 werd Sluyser redacteur van het sociaaldemocratische dagblad Het Volk. Sluyser bestreed alle vormen van dictatuur: het communisme, het fascisme en, vooral nadat in 1933 in Duitsland Hitler aan de macht kwam, de nazi’s.

Na de Duitse inval en de capitulatie wist Sluyser met zijn gezin op 15 mei 1940 vanuit IJmuiden met de Friso naar Engeland te ontkomen. Hij werd er chef van de Radioluisterdienst van de Nederlandse regering in Londen en van het Londense Vrij Nederland. Sluyser werkte ook mee aan radioprogramma's van Radio Oranje en stond aan de basis van de radiozender De Flitspuit, gericht op Nederland.[2]

In november 1944 keerde hij terug naar bevrijd Zuid-Nederland. Hij werd een van de oprichters van het dagblad Het Vrije Volk en leverde wekelijks Commentaar op het nieuws. Ook bij De Groene Amsterdammer had hij een column. Na zijn terugkeer naar Amsterdam zou hij een reeks van boeken gaan schrijven, vooral over het Joodse verleden van Amsterdam. Hij schreef twee detectives onder het pseudoniem Richard Parridon. In 1965 werd hij officier in de Orde van Oranje-Nassau.

Bibliografie

  • 1950: Hier is de VARA: 25 jaar democratisch-socialisme in de omroep[3]
  • 1951: Die en die is er nóg ... : een reportage over een voltooid verleden tijd
  • 1956: Geacht aetherforum
  • 1957: Voordat ik het vergeet
  • 1958: Als de dag van gisteren...
  • 1959: Hun lach klinkt van zo ver
  • 1960: Tussen speurders en spionnen
  • 1962: Er groeit gras in de Weesperstraat
  • 1962: Door storm en duisternis: avonturen van Dirk Poldervaert - vervolg op Tussen speurders en spionnen
  • 1964: Amsterdam, je hebt een zoute smaak
  • 1965: Een klein mannetje met een klein potloodje
  • 1965: ..., daar zaten wij (impressies over Londen '40-'45)
  • 1967: Niemand die het antwoord weet
  • 1970: De wereld is rond maar mijn zolen zijn plat - Amsterdam - Kosmos - ISBN 90-215-0224-0
  • 1973: Voordat hij het vergat - Amsterdam - De Arbeiderspers - ISBN 90-295-4615-8
  • 2000: Gisteren komt nooit weerom... (bloemlezing uit eerder verschenen bundels) - Amsterdam - Lubberhuizen - ISBN 90-76314-33-0

Literatuur

  • Elsbeth Etty, Het Amsterdam van Meyer Sluyser. De jodenbuurt voor Het Grote Verdriet, in Ons Amsterdam 44 (1992) 30-35;
  • Philip van Praag, Meijer Sluijser, in Biografisch Woordenboek van het Socialisme en de Arbeidersbeweging in Nederland V (Amsterdam, 1992) 260-263;
  • L. de Jong, Herinneringen I ('s-Gravenhage, 1993).
  • Martin van Amerongen, Meijer Sluyser. Voordat hij het vergat (Amsterdam 1973)
Zie de categorie Meyer Sluyser van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.