Martha Tuttle debuteerde in 2011 in een groepstentoonstelling in de Tilton Gallery. Ze kreeg haar eerste solotentoonstelling in 2016 in de Tilton Gallery waar ze opgemerkt werd door de kunstcritici als David Ebony en Cait Munro.[1][3][4][5] Ze nam deel aan meerdere groeps- en solotentoonstellingen in de Verenigde Staten, Azië en Europa, waaronder tentoonstellingen in Antwerpen en Knokke.[6]
Haar werken worden gekenmerkt door haar affiniteit met natuurlijke en organische materialen en de intensieve lichamelijke beleving van haar verwerkingsprocessen in combinatie met een meditatief aspect en duurzaamheid.[1] Met haar kunst streeft zij naar een fysische en spirituele relatie tussen de mens en de natuur.[7][8]
Zij maakt zowel kleinere ingekaderde werken als grote buiteninstallaties in harmonie met de natuur of de kosmos.[9][10] Ze werkt onder andere met zijde, linnen, wol, papier, hematiet, wede, indigo, glasrots en hout, dikwijls gevonden of gerecupereerd. Haar wol spint ze zelf.[11][12] Deze materialen bewerkt ze met multidisciplinaire technieken zoals schilderen, beeldhouwen, textieltechnieken en printen.[7] Het resultaat zijn abstracte kunstwerken die zich tussen schilderij, textielkunst en beeldhouwkunst situeren, waarbij het onderscheid soms moeilijk te maken is.[13][4][8] Haar kunst wordt regelmatig vergezeld van literatuur of poëzie, soms in samenwerking met haar moeder.[14][15]
Onderscheidingen
Ze ontving verschillende onderscheidingen, fellowships en stages in residentiële ateliers.[16][8]
Musea
Haar werk is opgenomen in de collecties van het Museum of Modern Art (MOMA) in New York, The University of San Diego, het Smith College Museum of Art in Northampton, Massachusetts en The National Gallery Museum of Fine Arts in Houston.[17]
Referenties
↑ abc(en) Martha Tuttle. The Modern. Modern Art Museum of Fort Worth. Gearchiveerd op 29 maart 2024. Geraadpleegd op 31 maart 2024.
↑(en) Martha Tuttle. ULAE. Universal Limited Art Editions. (2023). Gearchiveerd op 1 juli 2024. Geraadpleegd op 31 maart 2024.