Mark Allen (snookerspeler)

Mark Allen
Mark Allen (2014)
Mark Allen (2014)
Persoonlijke informatie
Bijnaam All-in, Eagle Eye, The pistol
Geboortedatum 22 februari 1986
Land Union Jack Noord-Ierland
Sportieve informatie
Hoogste ranking #1
Huidige ranking #1 (per 09-05-2024)
Hoogste break 147 (4x)
Toernooizeges
Ranking 11
Minor-ranking 5
Niet-ranking 4
Portaal  Portaalicoon   Sport

Mark Allen (Antrim, 22 februari 1986) is een professioneel snookerspeler uit Noord-Ierland. Hij won tien major titels. Zijn beste resultaat op het wereldkampioenschap was het bereiken van de halve finale in 2009 en 2023.

Carrière

In 2005/06 werd Allen professioneel snookerspeler, daarvoor was hij al wereldkampioen geworden bij de amateurs en had hij al vele prijzen gewonnen in de jeugd. Net nadat hij prof werd kreeg hij een uitnodiging voor de Northern Ireland Trophy. Hij verloor in de kwartfinale van dit toernooi van Stephen Hendry, maar had eerder indruk gemaakt door Steve Davis en John Higgins te verslaan. Verder haalde hij in zijn eerste jaar de laatste 32 van het UK Championship, en van het Welsh Open. Hij plaatste zich net niet voor het wereldkampioenschap, doordat hij in de laatste kwalificatieronde met 7-10 verloor van Andy Hicks na een 7-4-voorsprong.

In maart 2007 lukte het Allen voor het eerst om zich te plaatsen voor het WK. Tijdens het hoofdtoernooi versloeg hij voormalig wereldkampioen Ken Doherty in de eerste ronde met 10-7[1], waarna hij een ronde later verloor van Matthew Stevens. Na dit toernooi kwam Allen voor het eerst in de top 32 van de wereld te staan.

Verder haalde hij in 2007 de halve finale van de Northern Ireland Trophy en de kwartfinale van de China Open. Op het UK Championship had hij ook verder kunnen komen, maar na een 5-1-voorsprong, verloor hij met 5-9 van Mark Williams.

In 2008 verloor hij op het wereldkampioenschap in de eerste ronde met 9-10 van Stephen Hendry. Hij had echter geluk dat zijn rivalen op de wereldranglijst ook allemaal verloren in de eerste ronde, waardoor hij het seizoen afsloot als nummer 16 van de wereld. Op het WK van 2009 verloor Allen in de halvefinale van John Higgins.

In 2018 won Allen de Masters. In de finale won hij van Kyren Wilson met 10 -7. Op zijn weg naar de finale versloeg hij onder andere de belg Luca Brecel (6-3) en titelverdediger Ronnie O'Sullivan (1-6). In 2018 ook won hij het International Championship en de Scottish Open.

In 2021 won hij in eigen land het Northern Ireland Open. In de finale versloeg hij John Higgins met 9-8. Een jaar later wist hij zijn titel te prolongeren. Nu was Allen te sterk voor Zhou Yuelong, 9-4. Een maand later in 2022 won Mark Allen ook het UK Championship door in de finale Ding Junhui met 10-7 te verslaan. In dit seizoen 2022-2023 werd hij de tiende snookerspeler die drie of meer wedstrijden in één seizoen wist te winnen. Na de twee genoemde won hij ook de World Grand Prix, 10-9 tegen Judd Trump.

Privé

Allen heeft samen met Reanne Evans, meervoudig wereldkampioene snooker bij de vrouwen, een dochter die geboren werd in 2006. Ze scheidden en hij hertrouwde met Kyla McGuigan met wie hij ook een dochter kreeg en van wie hij ook gescheiden is.

Belangrijkste resultaten

Rankingtitels

# Seizoen Toernooi Verliezend finalist Score
1. 2011/2012 World Open Stephen Lee Vlag van Engeland ENG 10-1
2. 2012/2013 World Open Matthew Stevens Vlag van Wales WAL 10-4
3. 2015/2016 Players Tour Championship Finals Ricky Walden Vlag van Engeland ENG 10-6
4. 2018/2019 International Championship Neil Robertson Vlag van Australië AUS 10-5
5. 2018/2019 Scottish Open Shaun Murphy Vlag van Engeland ENG 9-7
6. 2021/2022 Northern Ireland Open John Higgins Vlag van Schotland SCO 9-8
7. 2022/2023 Northern Ireland Open Zhou Yuelong Vlag van China CHN 9-4
8. 2022/2023 UK Championship Ding Junhui Vlag van China CHN 10-7
9. 2022/2023 World Grand Prix Judd Trump Vlag van Engeland ENG 10-9
10. 2023/2024 Snooker Shoot-Out Cao Yupeng Vlag van China CHN 65-4
11. 2023/2024 Players Championship Zhang Anda Vlag van China CHN 10-8

Minor-rankingtitels

# Seizoen Toernooi Verliezend finalist Score
1. 2012/2013 Players Tour Championship - ET3 Mark Selby Vlag van Engeland ENG 4-1
2. 2013/2014 Players Tour Championship - ET5 Ding Junhui Vlag van China CHN 4-1
3. 2013/2014 Players Tour Championship - ET6 Judd Trump Vlag van Engeland ENG 4-1
4. 2014/2015 Players Tour Championship - ET2 Judd Trump Vlag van Engeland ENG 4-2
5. 2015/2016 Players Tour Championship - ET4 Ryan Day Vlag van Wales WAL 4-0

Niet-rankingtitels

# Seizoen Toernooi Verliezend finalist Score
1. 2009/2010 Jiangsu Classic Ding Junhui Vlag van China CHN 6-0
2. 2017/2018 The Masters Kyren Wilson Vlag van Engeland ENG 10-7
3. 2020/2021 Champion of Champions Neil Robertson Vlag van Australië AUS 10-6
4. 2023/2024 Champion of Champions Judd Trump Vlag van Engeland ENG 10-3

Wereldkampioenschap

Hoofdtoernooi (laatste 32 of beter):

# Seizoen Editie Prestatie Extra
1. 2006/2007 WK 2007 Laatste 16 Verloor van Matthew Stevens met 13-9
2. 2007/2008 WK 2008 Laatste 32 Verloor van Stephen Hendry met 10-9
3. 2008/2009 WK 2009 Halve finale Verloor van John Higgins met 17-13
4. 2009/2010 WK 2010 Kwartfinale Verloor van Graeme Dott met 13-12
5. 2010/2011 WK 2011 Kwartfinale Verloor van Mark Williams met 13-5
6. 2011/2012 WK 2012 Laatste 32 Verloor van Cao Yupeng met 10-6
7. 2012/2013 WK 2013 Laatste 32 Verloor van Mark King met 10-8
8. 2013/2014 WK 2014 Laatste 16 Verloor van Neil Robertson met 13-7
9. 2014/2015 WK 2015 Laatste 16 Verloor van Barry Hawkins met 13-11
10. 2015/2016 WK 2016 Laatste 16 Verloor van Kyren Wilson met 13-9
11. 2016/2017 WK 2017 Laatste 16 Verloor van John Higgins met 13-9
12. 2017/2018 WK 2018 Kwartfinale Verloor van Kyren Wilson met 13-6
13. 2018/2019 WK 2019 Laatste 32 Verloor van Zhou Yuelong met 10-7
14. 2019/2020 WK 2020 Laatste 32 Verloor van Jamie Clarke met 10-8
15. 2020/2021 WK 2021 Laatste 16 Verloor van Mark Selby met 13-7
16. 2021/2022 WK 2022 Laatste 16 Verloor van Ronnie O'Sullivan met 13-4
17. 2022/2023 WK 2023 Halve finale Verloor van Mark Selby met 17-15
18. 2023/2024 WK 2024 Laatste 16 Verloor van John Higgins met 13-12
Zie de categorie Mark Allen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.