Margaretha van Frankrijk (1279-1318)
Margaretha van Frankrijk (Parijs, ca. 1279 - Marlborough Castle, 14 februari 1318) was een Franse prinses en was de tweede vrouw van koning Eduard I van Engeland. BiografieMargaretha werd geboren als de dochter van koning Filips III van Frankrijk en diens vrouw Maria van Brabant. Toen ze drie jaar oud was overleed haar vader en groeide ze op onder de leiding van Johanna I van Navarra, de vrouw van haar halfbroer Filips IV. Na de dood van zijn eerste vrouw, Eleonora van Castilië, had de Engelse koning zijn oog laten vallen op Blanche, de oudere zus van Margaretha. Filips IV huwde haar vervolgens uit aan Rudolf I van Bohemen en bood hij in plaats van haar Margaretha aan als nieuwe bruid voor de Engelse koning. Deze ging hier niet mee akkoord waarop er een oorlog tussen beide partijen uitbrak. Pas na vijf jaar werd een verdrag gesloten onder de invloed van paus Bonifatius VIII en werd er een dubbelhuwelijk gearrangeerd. Margaretha zou namelijk met Eduard I huwen en de dochter van Filips IV, Isabella zou in het huwelijk treden met Eduard van Caernarvon. Op het moment van huwelijk was Eduard zestig jaar oud, waarmee hij veertig jaar ouder was dan zijn nieuwe vrouw. Het huwelijk werd in 1299 voltrokken in de kathedraal van Canterbury, maar Margaretha zou wegens financiële redenen nooit gekroond worden tot koningin. Margaretha was een patrones van de orde van Franciscanen in Engeland en door haar invloed verkreeg de orde een plek in Newgate om een abdij te stichten. Na de dood van Eduard I hertrouwde ze niet, ondanks haar nog jonge leeftijd van 26 jaar. Na de kroning van haar nicht Isabella trok ze zich terug uit het openbare leven en leefde ze haar laatste jaren op Marlborough Castle. Ze werd begraven in de Christ Church Greyfriars in Londen. KinderenMargaretha gaf geboorte aan drie kinderen:
Bronnen
|