Lanzarote (novelle)
Lanzarote, volledige titel: Midden in de wereld: Lanzarote (oorspronkelijke Franse titel: Au milieu du monde: Lanzarote), is een novelle van Michel Houellebecq uit 2000, die een jaar later in het Nederlands verscheen. De novelle heeft als onderwerp het toerisme, de vrije liefde en het sektarisme, waarbij de auteur blijk geeft van een pessimistische visie op de hedendaagse westerse samenleving, in het bijzonder met betrekking tot de relaties tussen mannen en vrouwen. De oorspronkelijke uitgave van het boek, zowel de Franstalige als de Nederlandstalige, bevatten naast de novelle een apart fotokatern met landschapsfoto's van het eiland Lanzarote door Houellebecq. InhoudTitelDe titel van de novelle verwijst naar Lanzarote, het oostelijkste bewoonde eiland van de Canarische Eilanden, waar de handeling zich grotendeels afspeelt. Het eiland speelt opnieuw een rol in de roman Mogelijkheid van een eiland (2005), die in bepaalde opzichten een vervolg is van Lanzarote.[noot 1] De overkoepelende titel Midden in de wereld duidt mogelijk op Houellebecqs ambitie om, in navolging van Balzac, de wereld van nu te beschrijven in een romancyclus.[2] Het bleef uiteindelijk bij een novelle (Lanzarote) en een roman (Platform). Bij de opvolger van Platform, de roman Mogelijkheid van een eiland (2005), die qua setting en thematiek aansluit op de novelle Lanzarote (2000), ontbreekt de overkoepelende titel. OpbouwDe novelle telt 94 pagina's (Nederlandse editie) en is onderverdeeld in tien hoofdstukken. Personages
VerhaallijnLanzarote is het reisverslag van een vakantie in de eerste week van januari 2000 op Lanzarote, een vulkanisch eiland dat onderdeel is van de Canarische Eilanden. Daar ontmoet de ik-verteller Michel onder anderen Rudi, een zwijgzame Luxemburgs-Belgsiche politieinspecteur, en het Duitse stel Pam en Barbara, 'niet-exclusieve' lesbische nudistes, die zonder remmingen op het strand de liefde bedrijven. De verteller laat zich door de Duitse vrouwen betrekken in hun erotische spelletjes, terwijl Rudi afwezig toekijkt. De vakantie eindigt met Rudi's besluit, per brief aan Michel medegedeeld, om zich aan te sluiten bij de Raëlianen, een op Lanzarote gevestigde sekte die de vrije liefde predikt, voorstander is van het klonen van mensen, en daarnaast de terugkeer naar de aarde van buitenaardse wezens voorbereidt. Na de vakantie blijft Michel de sekte van op afstand volgen en ziet op de televisie hoe Rudi en een aantal Belgische Raëlianen wordt gearresteerd en vervolgd in verband met pedofilie. PublicatieLanzarote verscheen in Frankrijk op 24 oktober 2000 bij uitgeverij Flammarion, de vaste uitgever van Houellebecq. De oorspronkelijke uitgave verscheen als casette met twee paperbacks. Het eerste deel bevatte de tekst van de novelle (90 pagina's); het tweede deel een serie kleurenfoto's van het eiland Lanzarote door Michel Houellebecq (80 pagina's). Het fotokatern werd samengesteld door Valérie Gautier. Nog in hetzelfde jaar verscheen een heruitgave van de casette in de reeks Le Grand Livre du Mois van uitgeverij France Loisirs. In 2002 verscheen, eveneens bij Flammarion, Lanzarote et autres textes, waarin de novelle gecombineerd werd met vijf korte teksten.[noot 2] De Nederlandse vertaling door Kiki Coumans verscheen op 30 juni 2001 bij De Arbeiderspers, evenals de Franse editie als casette bevattende naast de novelle een apart fotokatern.[noot 3] Uitgaven (selectie)
OntvangstDe kritieken van de Franstalige en Duitstalige pers op Lanzarote waren verdeeld.[5] De Süddeutsche Zeitung noemde het: "die traurigste Reisegeschichte der neueren Literatur". De Britse pers reageerde merendeels positief, onder andere Times Literary Supplement: "tremendously enjoyable", Time Out: "reads like a dream" en The Spectator: "there is no other writer like him, at the moment".[6] In Nederland en Vlaanderen kreeg de novelle weinig aandacht van de pers. Hervormd Nederland schreef: "Niemand kan het moderne 'divertissement' zo lijzig en hilarisch ontluisteren [...] schitterend in de uitbeelding van al die vermoeiende meligheid waarin het massatoerisme is gestrand."[7] Bronnen, noten en verwijzingen
|