Lacus Solitudinis

Lacus Solitudinis
Lacus Solitudinis (1994)
Lacus Solitudinis (1994)
Kratergegevens
Coördinaten 27° 48′ ZB, 104° 18′ OL
Diameter 122,67 km
Vernoemd naar solitudeBewerken op Wikidata

Lacus Solitudinis (Latijn voor: 'meer van de eenzaamheid') is een maanzee. Het is een vlak en enigszins boogvormig gebied met laag albedo ten zuidzuidoosten van de maankrater Bowditch op de achterkant van de Maan. Krater Bowditch vertoont evenals Lacus Solitudinis een laag albedo. De vorm van Lacus Solitudinis, samen met krater Bowditch, is vergelijkbaar met de vorm van Groot-Brittannië en is daardoor vrij gemakkelijk op te sporen op foto's van de oostelijke hemisfeer van de Maan, genomen tijdens onder andere het Apolloprogramma.

Lacus Solitudinis vormt samen met Lacus Luxuriae en Lacus Oblivionis drie meren op de achterkant van de Maan.

Lacus Solitudinis net ten oosten van libratiezone IV

Op bladzijde 185 in Antonin Rukls Atlas of the Moon is een overzichtskaart te vinden van de vierde libratiezone op de maan. Dit wil zeggen dat het gebied aan de oostzuidoostelijke rand van de naar de aarde toegekeerde kant van de maan mits gunstige omstandigheden kan worden waargenomen tot voorbij 90° oost. Het donkere gebiedje Lacus Solitudinis en krater Bowditch liggen op 103° oost, net ten oosten van het libratiegebied IV. Mits uiterst gunstige libratie zou er in theorie iets van de westelijke rand van het zuidelijke gedeelte van Lacus Solitudinis kunnen worden waargenomen met behulp van amateurtelescopen. Vanaf de aarde gezien ligt Lacus Solitudinis een weinig ten oosten van de prominente walvlakte Humboldt op 27° zuid / 81° oost.

De acht libratiezones van de maan

De maan heeft acht libratiezones die elk een eigen herkenningsnaam hebben gekregen:

  • Libratiezone I: de noordnoordwestelijke rand van de maan (kreeg de herkenningsnaam Brianchon).
  • Libratiezone II: de noordnoordoostelijke rand van de maan (kreeg de herkenningsnaam Nansen).
  • Libratiezone III: de oostnoordoostelijke rand van de maan (kreeg de herkenningsnaam Mare Marginis).
  • Libratiezone IV: de oostzuidoostelijke rand van de maan (kreeg de herkenningsnaam Curie).
  • Libratiezone V: de zuidzuidoostelijke rand van de maan (kreeg de herkenningsnaam Hale).
  • Libratiezone VI: de zuidzuidwestelijke rand van de maan (kreeg de herkenningsnaam Hausen).
  • Libratiezone VII: de westzuidwestelijke rand van de maan (kreeg de herkenningsnaam Mare Orientale).
  • Libratiezone VIII: de westnoordwestelijke rand van de maan (kreeg de herkenningsnaam Röntgen).

Bawa, Edith, Fairouz, Fossa Siegfried, Karima, Siegfried

Deze namen werden kort na het beëindigen van het Apolloprogramma in 1972 gegeven aan enkele markante details ten zuiden van krater Bowditch. Ze zijn ook te zien op Lunar Topophotomap 100C1S1(50). Van deze namen zijn Siegfried en Fossa Siegfried niet erkend door de Internationale Astronomische Unie (IAU). Fossa Siegfried werd vervangen door de naam Rima Siegfried.

Literatuur en maanatlassen

  • NASA SP-362 Apollo Over The Moon: a view from orbit, Chapter 7: Unusual features, Part 1 of 2, Figures 230-231 (Lacus Solitudinis, Bowditch).
  • J.E.Guest / R.Greeley / W.v.Engelhardt: Geologie auf dem Mond, p. 67, AS15-M-2358: Lacus Solitudinis, Bowditch (Ferdinand Enke Verlag Stuttgart, 1979) (originalausgabe: Geology on the Moon, Wykeham Publications (London) Ltd., London and Basingstoke, 1977).
  • Ben Bussey / Paul Spudis: The Clementine Atlas of the Moon, revised and updated edition, LAC 100, pages 200-201 (Cambridge University Press, 2012).
  • Charles J. Byrne: The Far Side of the Moon, a photographic guide (Springer, 2008).
  • Antonin Rukl: Atlas of the Moon, Libration Zone IV, page 185.

Lacus Solitudinis en Bowditch werden in detail gefotografeerd tijdens de missie van Apollo 15 in de zomer van 1971. Met behulp van enkele van deze orbitale hogeresolutiefoto's werd na het beëindigen van het Apolloprogramma maankaart LTO-100C1 gemaakt (Lunar Topographic Orthophotomap 100C1), waar tevens de iets westelijker gelegen krater Titius ook is op weergegeven.

De nieuwe namen ten zuiden van krater Bowditch, op Lunar Topophotomap 100C1S1(50)

NASA SP-362 Apollo Over The Moon: a view from orbit, Chapter 7: Unusual features (part 1 of 2), Figures 230-231 (Lacus Solitudinis, Bowditch):

Lunar Orbiter II

Het donkere en enigszins boogvormige gebied dat pas na het beëindigen van het Apolloprogramma de naam Lacus Solitudinis kreeg, alsook de eveneens donkere en onregelmatige krater net ten noorden ervan die bekend werd onder de naam Bowditch, waren gedurende de jaren 60 van de twintigste eeuw gefotografeerd door de onbemande sonde Lunar Orbiter 2. Foto LOII-196-med toont Lacus Solitudinis en Bowditch, en ook het gebied ten noorden ervan, genomen gedurende de lokale zonsondergang. In deze foto staan Lacus Solitudinis en Bowditch bovenaan, de online scan is onderste boven, met het noorden naar beneden:

Apollo 8

In december 1968 waren de astronauten Frank Borman, James Lovell, en William Anders van Apollo 8 de eerste mensen die een duidelijk schaduwloos overzicht kregen van het donkere gebied dat later Lacus Solitudinis werd genoemd. Er werden bijgevolg een aantal Hasselblad foto's van genomen:

Hasselblad Magazine D/12

Apollo 10

De eerste kleurenfoto's van Lacus Solitudinis werden genomen tijdens de missie van Apollo 10 in mei 1969:

Hasselblad Magazine N/27

Zie de categorie Lacus Solitudinis van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.