Léon de Witte de Haelen
Léon Alphonse Ernest Bruno baron de Witte de Haelen (Elsene, 12 januari 1857 – Meer, 15 juli 1933) was een officier in het Belgische leger. Hij had het commando over de Belgische troepen bij de Slag bij Halen tijdens de Eerste Wereldoorlog. LevensloopLéon De Witte werd geboren als zoon van Louis de Witte (1823-1899), luitenant-generaal bij de genie, de eerste van deze familie die in de erfelijke Belgische adel werd opgenomen. Zijn moeder was Elisabeth barones Du Jardin (1828-1919), dochter van baron Aldephonse Du Jardin. Hij trouwde in 1888 met Berthe Lysen (1863-1917) met wie hij elf kinderen kreeg, onder wie:
Militaire carrièreIn 1874 trok Léon naar de Koninklijke Militaire School en studeerde af als onderluitenant in 1878. Hij vroeg in 1880 een mutatie aan naar de cavalerie en werd naar de 2e jagers te paard gestuurd. Hij behaalde zijn stafbrevet in 1887 en werd van 1906 tot 1910 commandant van het 1ste Regiment Gidsen waarna hij de 2de Cavaleriebrigade aanvoerde tot 1913. Bij de grote legerhervorming van 1913 werd hij, tot in 1915, bevelhebber van de nieuwe cavaleriedivisie. Op 6 augustus 1914 werd hij bevorderd tot luitenant-generaal en op 12 augustus 1914 won de (versterkte) cavaleriedivisie onder zijn commando de Slag bij Halen, ook wel genoemd de Slag der Zilveren Helmen. Na deze veldslag werd hij bevelhebber van het cavaleriekorps in 1915 en commandant van de 2de Cavaleriedivisie van 1915 tot 1918. Van 1915 tot 1918 was hij ook inspecteur-generaal van de cavalerie. Na zijn militaire carrièreNa zijn pensionering speelde hij nog een rol door publicaties en voorzitterschappen van vaderlandslievende verenigingen. Hij verbleef meestal in zijn buitenverblijf 'Landhuis de Zwaelmen' in Meer waar hij stierf op 15 juli 1933.[1] Koning Albert I en prins Leopold waren aanwezig bij zijn uitvaart. Hij werd bijgezet in de familie grafkelder in Laken. Eretekens
OnderscheidingenHij kreeg verschillende eretekens[3] in binnen- en buitenland waaronder:
Literatuur
Bronnen, noten en/of referenties
|