nl Kabinet-Schmidt III

Kabinet–Schmidt III
Kabinet in Duitsland
Premier	Helmut Schmidt (Bondskanselier)
Partij(en)	SPD; FDP
Politieke kleur	Sociaaldemocratisch–Liberaal ; (Centrum)
1980–1983
Start	4 november 1980
Demissionair	17 september 1982
Eind	1 oktober 1982
Voorganger	Schmidt II
Opvolger	Kohl I
Staatshoofd	Karl Carstens
Portaal	Politiek

Het kabinet–Schmidt III was het West-Duitse kabinet van 4 november 1980 tot 1 oktober 1982. Het kabinet werd gevormd door de politieke partijen Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD) en de Freie Demokratische Partei (FDP) na de verkiezingen van 1980 en was een voortzetting van het vorige kabinet Schmidt II. Helmut Schmidt de partijleider van de SPD diende een derde termijn als bondskanselier en Hans-Dietrich Genscher de partijleider van de FDP was vicekanselier en bondsminister van Buitenlandse Zaken.

De economische recessie die de Bondsrepubliek trof brachten de grote ideologische verschillen tussen de coalitiepartners, de sociaaldemocratische SPD van bondskanselier Helmut Schmidt en de liberale FDP aan het licht. Was de SPD een groot voorstander van ingrijpen in het economische leven van de Bondsrepubliek, de FDP was hier fel tegen gekant. In 1982 bereikten de spanningen tussen de beide partijen een hoogtepunt. Het werd steeds duidelijker dat de FDP en de oppositionele CDU van Helmut Kohl elkaar programmatisch dicht waren genaderd. De SPD hield in april in München een partijcongres met de vraag of voortzetting van de coalitie gewenst was. Bondskanselier Schmidt, een voorstander van voortzetting van de coalitie, wist uiteindelijk met zijn medestanders de gedelegeerden te overtuigen maar kwam met een stevig eisenpakket voor de FDP die moest instemmen met overheidsingrijpen. De partijleider van de FDP, Hans-Dietrich Genscher, die tevens als vicekanselier en bondsminister van Buitenlandse Zaken deel uitmaakte van het kabinet, gaf te kennen hier weinig voor te voelen^[1]. Op 30 augustus en 12 september deed de FDP-bondsminister van Economie Otto Lambsdorff, een scherpe aanval op het economische beleid van de regering, waarop Schmidt zijn aftreden eiste. De FDP-leiding trok daarop op 17 september al haar ministers uit de regering terug^[2].

Grondwettelijk gezien was de regering hiermee nog niet ten val gebracht. Het rompkabinet werd echter op 1 oktober door een zogenaamde "constructieve motie van wantrouwen," die was ingediend door de CDU/CSU en de FDP, ten val gebracht. Tegelijkertijd werd de leider van de CDU/CSU-fractie, Helmut Kohl, door een meerderheid van de Bondsdag gekozen tot nieuwe bondskanselier van een coalitie van CDU/CSU en FDP^[2].

Ambtsbekleder		Functie(s)	Ambtstermijn		Partij(en)
	Helmut Schmidt (1918–2015)	Bondskanselier	16 mei 1974 ^[3]	1 oktober 1982	SPD
	Helmut Schmidt (1918–2015)	Bondsminister van Buitenlandse Zaken	17 september 1982	1 oktober 1982	SPD
	Hans-Dietrich Genscher (1927–2016)	Vicekanselier	16 mei 1974 ^[3]	17 september 1982 ^[4]	FDP
	Hans-Dietrich Genscher (1927–2016)	Bondsminister van Buitenlandse Zaken	16 mei 1974 ^[3]	17 september 1982 ^[4]	FDP
	Egon Franke (1913–1995)	Vicekanselier	17 september 1982	1 oktober 1982	SPD
	Egon Franke (1913–1995)	Bondsminister voor Oost-Duitse Betrekkingen	22 oktober 1969 ^[3]	1 oktober 1982	SPD
	Gerhart Baum (1932)	Bondsminister van Binnenlandse Zaken	8 juni 1978 ^[3]	17 september 1982 ^[4]	FDP
	Jürgen Schmude (1936)	Bondsminister van Binnenlandse Zaken	17 september 1982 ^[5]	1 oktober 1982	SPD
	Hans Matthöfer (1925–2009)	Bondsminister van Financiën	16 februari 1978 ^[3]	28 april 1982 ^[6]	SPD
	Manfred Lahnstein (1937)	Bondsminister van Financiën	28 april 1982	1 oktober 1982	SPD
	Hans-Jochen Vogel (1926–2020)	Bondsminister van Justitie	16 mei 1974 ^[3]	22 januari 1981 ^[7]	SPD
	Jürgen Schmude (1936)	Bondsminister van Justitie	22 januari 1981	1 oktober 1982	SPD
	Graf Otto Lambsdorff (1926–2009)	Bondsminister van Economische Zaken	7 oktober 1977 ^[3]	17 september 1982 ^[4]	FDP
	Manfred Lahnstein (1937)	Bondsminister van Economische Zaken	17 september 1982 ^[5]	1 oktober 1982	SPD
	Hans Apel (1932–2011)	Bondsminister van Defensie	16 februari 1978 ^[3]	1 oktober 1982	SPD
	Antje Huber (1924–2015)	Bondsminister van Volksgezondheid, Jeugd en Familie Zaken	14 december 1976 ^[3]	28 april 1982 ^[4]	SPD
	Anke Fuchs (1927–2019)	Bondsminister van Volksgezondheid, Jeugd en Familie Zaken	28 april 1982	1 oktober 1982	SPD
	Herbert Ehrenberg (1926–2018)	Bondsminister van Arbeid en Sociale Zaken	14 december 1976 ^[3]	28 april 1982 ^[4]	SPD
	Heinz Westphal (1924–1998)	Bondsminister van Arbeid en Sociale Zaken	28 april 1982	1 oktober 1982	SPD
	Jürgen Schmude (1936)	Bondsminister van Onderwijs en Wetenschap	16 februari 1978 ^[3]	28 januari 1981 ^[8]	SPD
	Björn Engholm (1939)	Bondsminister van Onderwijs en Wetenschap	22 januari 1981	1 oktober 1982	SPD
	Volker Hauff (1940)	Bondsminister van Verkeer	4 november 1980	1 oktober 1982	SPD
	Josef Ertl (1925–2000)	Bondsminister van Landbouw, Voedsel en Bosbeheer	22 oktober 1969 ^[3]	17 september 1982 ^[4]	FDP
	Björn Engholm (1939)	Bondsminister van Landbouw, Voedsel en Bosbeheer	17 september 1982 ^[5]	1 oktober 1982	SPD
	Dieter Haack (1934)	Bondsminister van Ruimtelijke Ordening en Huisvesting	16 februari 1978 ^[3]	1 oktober 1982	SPD
	Kurt Gscheidle (1924–2003)	Bondsminister van Posterijen en Communicatie	16 mei 1974 ^[3]	4 november 1980 ^[4]	SPD
	Hans Matthöfer (1925–2009)	Bondsminister van Posterijen en Communicatie	28 april 1982	1 oktober 1982	SPD
Ministers zonder portefeuille
Ambtsbekleder		Functie(s)	Ambtstermijn		Partij(en)
	Rainer Offergeld (1937)	Bondsminister voor Economische Betrekkingen	6 februari 1978 ^[3]	1 oktober 1982	SPD
	Andreas von Bülow (1937)	Bondsminister voor Onderzoek en Technologie	4 november 1980	1 oktober 1982	SPD
	Manfred Schüler (1932)	Chef des Bundeskanzleramts	16 mei 1974 ^[3]	1 december 1980 ^[4]	SPD
	Manfred Schüler (1932)	Staatssecretaris voor Veiligheidsdiensten	16 mei 1974 ^[3]	1 december 1980 ^[4]	SPD
	Manfred Lahnstein (1937)	Chef des Bundeskanzleramts	1 december 1980	28 april 1982 ^[9]	SPD
	Manfred Lahnstein (1937)	Staatssecretaris voor Veiligheidsdiensten	1 december 1980	28 april 1982 ^[9]	SPD
	Gerhard Konow (1929–1997)	Chef des Bundeskanzleramts	28 april 1982	1 oktober 1982	O ^[10]
	Gerhard Konow (1929–1997)	Staatssecretaris voor Veiligheidsdiensten	28 april 1982	1 oktober 1982	O ^[10]

Trivia

Tien ambtsbekleders hadden ervaring as hoogleraar of wetenschapper en hadden een academische titel van doctor: Helmut Schmidt (econoom), Hans-Dietrich Genscher (jurist), Jürgen Schmude (jurist), Hans-Jochen Vogel (jurist), Otto Lambsdorff (jurist), Hans Apel (econoom), Herbert Ehrenberg (econoom), Volker Hauff (econoom), Dieter Haack (jurist) en Andreas von Bülow (jurist).

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Red. Winkler Prins, Winkler Prins Jaarboek 1983, p. 83
↑ ^a ^b idem
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Functie gecontinueerd van het vorige Kabinet-Schmidt II
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Afgetreden
↑ ^a ^b ^c Waarnemend
↑ Afgetreden na benoeming tot bondsminister van Posterijen en Telecommunicatie
↑ Afgetreden na benoeming tot regerend burgemeester van West-Berlijn
↑ Afgetreden na benoeming tot bondsminister van Justitie
↑ Afgetreden na benoeming tot bondsminister van Financiën
↑ Konow was een topambtenaar zijn benoeming was technocratisch

[1] Red. Winkler Prins, Winkler Prins Jaarboek 1983, p. 83

[idem-2] ↑ ^a ^b idem

[SchmidtII-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Functie gecontinueerd van het vorige Kabinet-Schmidt II

[Afgetreden-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Afgetreden

[Waarnemend-5] Waarnemend

[Afgetreden1-6] Afgetreden na benoeming tot bondsminister van Posterijen en Telecommunicatie

[Afgetreden2-7] Afgetreden na benoeming tot regerend burgemeester van West-Berlijn

[Afgetreden3-8] Afgetreden na benoeming tot bondsminister van Justitie

[Afgetreden4-9] Afgetreden na benoeming tot bondsminister van Financiën

[Konow-10] Konow was een topambtenaar zijn benoeming was technocratisch

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]