Bij de verkiezingen van 24 oktober 1969 haalde het PNP-blok (PNP, KTPI, PSV en PBP), acht van de 39 zetels. Het VHP-blok (VHP, Actiegroep en SRI) kreeg negentien zetels, de NPS elf zetels, en de PNR een zetel. Hoewel in de daaropvolgende VHP-PNP regering het VHP-blok dus veel meer zetels had dan het PNP-blok werd niet VHP-leider Jagernath Lachmon, maar Sedney premier van Suriname en minister van Algemene Zaken. Bij die keuze zal de opgelopen spanningen tussen de Hindoestaanse en Creoolse bevolkingsgroepen hebben meegespeeld. Lachmon werd uiteindelijk voorzitter van de Staten.
Bij de verkiezingen van 1973 was Nationale Partij Kombinatie (NPK) de grote winnaar. De NPK bestond uit de NPS, de PNR, de PSV en de KTPI. De NPK behaalde 22 van de 39 zetels in de Staten van Suriname en de overige 17 zetels gingen naar de VHP, zodat de PNP van premier Jules Sedney geen enkele zetel kreeg.
Sedney volgde in 1980 V.M. de Miranda op als governor van de CBvS. In 1983 nam hij ontslag toen hij in conflict kwam met Desi Bouterse. Sedney weigerde mee te werken aan een verdachte Colombiaanse lening van 50 miljoen dollar die mogelijk te maken had met drugs en hij vluchtte naar Nederland. Henk Goedschalk, zijn opvolger bij de CBvS, had waarschijnlijk minder moeite met dergelijke handelingen want vrij snel daarna was er een door hem goedgekeurde lening van 200 miljoen Amerikaanse dollar met een dubieus karakter.
Voor de terugkeer van Sedney in 1989 naar zijn moederland zou hij een 'herenakkoord' met Bouterse hebben gesloten waarbij hem werd toegezegd dat hij met rust gelaten zou worden. In 2016 werd de Jules Sedney Haven naar hem vernoemd als erkenning voor zijn betrokkenheid bij de oprichting van de haven.
Hij schreef het boek De toekomst van ons verleden. In 2017 verscheen hiervan de derde editie die de Surinaamse politiek tussen 1948 en 2017 behandelt.[1]
Sedney was een prominent lid van de vrijmetselaarslogeConcordia. In 2019 werd hij zijn zestigjarige jubileum bij de loge gehuldigd.[2] Daarbij waren hij en Frank Essed ooit de eerste gekleurde leden uit de geschiedenis van Concordia.[3] Ook was hij een actief bridgespeler en gold uiteindelijk als de oudste bridgespeler van Suriname, waarvoor hij geëerd werd door onder meer Bridgeclub '52 van de Matawlies. Ook werd er een Jules Sedney-bridgedrive ter ere van hem georganiseerd.[4]
Jules Sedney overleed in 2020 op 97-jarige leeftijd.[4]
Kabinet-Sedney
In november 1969 werd het volgende kabinet beëdigd:
Zwangerschapsverlof voor vrouwelijke landsdienaren
Districtselektrificatie
Watervoorziening in de Districten
Landbouwbank
Verlichting dorpen Binnenland
Versnelde ontsluiting Bosland
Reis van Granmans naar Afrika
Schrapping "Afgoderij-artikel" uit Sur. Wetb. V. Strafr.
Herziening Kinderrecht
Regeling adoptie
Herziening Huwelijksrecht
Systematische verbetering van het overheidsapparaat
Mechanisering bevolkingsadministratie
Omzetting overheidsdiensten in Landsbedrijven
Holi, Dag van de Arbeid en Id Ul Fitr nationale dagen
Verlaging kiesgerechtigde leeftijd
Surinamisering van het leger
Afschaffing Begrafenisrechten
Afschaffing Rijwielbelasting
SLM-aandeel in KLM-winst
Planverordening
West-Suriname-conceptie
Joint venture ontwikkelingsstrategie
Modernisering investeringsverordering
Liaison status Carifta
Visserijovereenkomst met Brazilië
Koninkrijkscommissie
Bibliografie
Het werkgelegenheidsaspect van het Surinaamse tienjaren plan (Amsterdam 1955: Drukkerij en Uitgeverij S.J.P. Bakker; proefschrift Universiteit van Amsterdam)
Kiezen en delen. Kritische analyse van het kiesstelsel en inrichting van de staat (Paramaribo 1980)
De toekomst van ons verleden. Democratie, etniciteit en politieke machtsvorming in Suriname (Paramaribo 1997) (tweede, volledig herziene druk, Paramaribo 2010: VACO Uitgeversmaatschappij; derde, volledig herziene druk, Paramaribo 2017: VACO Publishers)