Jean-Louis Vissière
Jean-Louis Vissière (Marseille, 1935) was een literatuuronderzoeker en romanschrijver in Frankrijk. Hij specialiseerde zich in de Franse literatuur van de 18e eeuw.[1] Eveneens publiceerde hij samen met zijn echtgenote Isabelle Michel-Vissière (1935-2014), een schrijfster.[2] LevensloopVissière groeide op in de wijk Longchamp in Marseille. Zijn voortgezet onderwijs deed hij zowel in Marseille, in het Lycée Saint-Charles en het Lycée Thiers, als in Parijs: het Lycée Louis-le-Grand. Aan het École normale supérieure (Parijs) deed hij de studies filologie en behaalde hij het aggregaat klassieke talen (1956). Met dit diploma mocht hij de lessen Frans, Latijn en Oudgrieks geven in het voortgezet onderwijs. Vissière werd leraar aan het Lycée Jean-Pierre-Vernant in Sèvres, destijds genoemd het Lycée de Sèvres. Vissière en zijn echtgenote, die ook in Marseille geboren was, keerden naar Marseille terug. Vissière werd leraar aan het Lycée Marcel-Pagnol; deze openbare school in Marseille legt zich toe op het talenonderwijs, zowel klassieke als moderne talen.[3] Daarnaast legde hij zich toe op literatuuronderzoek van 18e-eeuwse schrijvers in de tijd der Verlichting. Het onderzoek voerde hij uit aan de Université de Provence Aix-Marseille, een universiteit met een campus in Aix en in Marseile. Aanvankelijk had Vissière er het statuut van onderzoeksassistent, later werd hij lector of maître de conférences voor het vak Franse literatuur. Sinds 2000 is hij met pensioen.[4] Nadien publiceerde hij nog onderzoekswerk en begon hij een carrière als romanschrijver. WerkenRomans
Onderzoekswerk
Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Jean-Louis Vissière op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
|