|
Janne Ahonen
Janne Petteri (Janne) Ahonen (Lahti, 11 mei 1977) is een Fins voormalig schansspringer. Hij is de enige schansspringer die ooit vijf maal het Vierschansentoernooi won. Hij won ook twee keer de algemene wereldbeker, en behaalde 36 individuele wereldbekeroverwinningen. Op een persconferentie op 26 maart 2008 maakte hij zijn afscheid aan de topsport bekend. Nog geen jaar later verklaarde Ahonen op een Finse televisiezender dat hij het schansspringen zodanig mist dat hij een comeback overwoog. Ahonens doelen in het seizoen 2009/2010 zouden dan het Vierschansentoernooi en de Olympische Winterspelen 2010 worden.[1] CarrièreJanne Ahonen maakt zijn debuut in de wereldbeker op 13 december 1992 in Ruhpolding, hij wordt 56ste. Als Fins talent maakt hij zijn debuut op een groot internationaal kampioenschap meteen bij de senioren, bij de wereldkampioenschappen schansspringen 1993 wordt hij met het Finse team zesde in de landenwedstrijd op de grote schans. In de individuele wedstrijd haalt hij plaats 31. Nog geen maand later gaat hij van start bij de wereldkampioenschappen voor junioren in Harrachov, en met succes want Ahonen start in twee wedstrijden en pakt twee keer goud: individueel en met het team op de normale schans. Dat een zege op het allerhoogste niveau niet lang kon uitblijven was dan al duidelijk. In het seizoen 1993/1994 haalt hij zijn eerste wereldbekeroverwinning in december 1993 bij de wedstrijd in het Zwitserse Engelberg. Eind januari 1994 treedt hij opnieuw aan bij de wereldkampioenschappen voor junioren waar hij met succes zijn individuele titel verdedigt en ook met de Finse ploeg opnieuw het goud verovert. Na deze sterke prestaties wordt hij geselecteerd om deel te nemen aan de Olympische Winterspelen 1994. Hij wordt samen met Raimo Ylipulli, Janne Väätäinen en Jani Soininen vijfde in de landenwedstrijd. In de individuele wedstrijden springt hij naar plaats 25 op de grote schans en plaats 37 op de normale schans. Op 1 januari 1995 wint hij in Garmisch-Partenkirchen de tweede wedstrijd van het Vierschansentoernooi, hij houdt in die wedstrijd Andreas Goldberger achter zich, die uiteindelijk het Vierschansentoernooi 1995 zou winnen. Zijn eerste wereldtitel behaalt Ahonen in 1995 met het Finse team. In beide individuele wedstrijden bij die WK wordt hij negende. Dat hij ook bij het skivliegen tot de absolute wereldtop hoort, toont hij bij de wereldkampioenschappen skivliegen van 1996 aan door tweede te worden. Zijn eerste individuele wereldtitel haalt hij bij de wereldkampioenschappen schansspringen 1997 waar hij bij de individuele wedstrijd op de normale schans iedereen achter zich houdt. Vijf dagen later bekleedde hij met de Finse ploeg ook in de landenwedstrijd het hoogste podium. Bij de Olympische Winterspelen 1998 heeft Ahonen de eer om de Finse vlag te dragen tijdens de openingsceremonie. De Finse ploeg wordt ietwat teleurstellend vijfde in de landenwedstrijd. Ahonen pakt bij de wedstrijd op de normale schans net naast het brons, hij blijft een punt achter Andreas Widhölzl en 3 punten achter zijn landgenoot Janne Soininen die het goud verovert. In het seizoen 1998/1999 wint Ahonen zes wereldbekerwedstrijden en wordt in de eindstand van de wereldbeker tweede na de Duitser Martin Schmitt. Hij wint dat seizoen ook voor het eerst het Vierschansentoernooi, weliswaar zonder overwinning. Ahonen heeft genoeg aan een vijfde plaats in Oberstdorf en drie tweede plaatsen om in de einduitslag de Japanner Noriaki Kasai voor te blijven. De twee daaropvolgende seizoenen blinkt hij vooral uit door constante prestaties. De wereldkampioenschappen 2001 zijn een thuiswedstrijd op de schans in Lahti, Ahonen wordt derde op de grote schans en vice-wereldkampioen met het Finse team. Het wereldbekerseizoen 2001/2002 brengt hem geen grote successen, hij staat geen enkele keer op het podium in een individuele wedstrijd en wordt slechts vijftiende in de eindstand van de wereldbeker. De Olympische Spelen leveren hem wel voor het eerst een medaille op: zilver in de landenwedstrijd, samen met Risto Jussilainen, Matti Hautamäki en Veli-Matti Lindström. Na dit niet zo succesvolle wereldbekerseizoen keert Ahonen sterk terug in het seizoen 2002/2003. Hoewel hij slechts twee wedstrijden wint, wordt hij vierde in de eindstand van de algemene wereldbeker. Maar bovenal wint hij voor de tweede keer het Vierschansentoernooi, dit keer met een overwinning op de schans van Innsbruck. Zijn eerste eindzege in de wereldbeker volgt een seizoen later, met dertien podiumplaatsen waarvan drie overwinningen heeft hij in de stand 10 punten voorsprong op Roar Ljøkelsøy. Janne Ahonen kent het beste seizoen uit zijn carrière in het seizoen 2004/2005: hij staat vijftien keer op het podium en staat twaalf keer op de hoogste trede. Hij wint de eerste vier wedstrijden van het seizoen, waarna Adam Małysz hem bij de eerste wedstrijd in Harrachov naar plaats twee verwijst. Maar Ahonen gaat bij de tweede wedstrijd in Harrachov verder met zijn zegereeks: hij wint zes wedstrijden na elkaar, een record dat hij deelt met zijn landgenoot Matti Hautamäki en de Oostenrijker Thomas Morgenstern. Hij wint de eerste drie wedstrijden van het Vierschansentoernooi en moet in de vierde wedstrijd enkel Martin Höllwarth voor zich dulden. Zijn derde eindzege in het prestigieuze toernooi is zo een feit en in de eindstand van de algemene wereldbeker heeft hij 275 punten voorsprong op de nummer twee. Hij behaalt bij de wereldkampioenschappen ook zijn tweede individuele wereldtitel. Op 20 maart 2005 sprong hij in Planica bij het skivliegen 240 meter ver, maar omdat hij viel bij de landing, telde de sprong niet als wereldrecord. Tijdens diezelfde wedstrijden in Planica had hij eerder al 233,5 meter gesprongen, zijn persoonlijk record. Ook in 2006 wint hij het Vierschansentoernooi, al moet hij die eindzege wel delen met de Tsjech Jakub Janda. Hij wint dat seizoen 2 wedstrijden, beiden bij het Vierschansentoernooi. Hij treedt voor de vierde keer aan op de Winterspelen, maar individueel succes zit er weer niet in, Ahonen moet zich tevreden stellen met plaats zes op de normale schans en plaats negen op de grote schans. Met het Finse team verovert hij net als vier jaar eerder de zilveren medaille. Het seizoen 2006/2007 brengt Ahonen een achtste plaats in de eindstand van de wereldbeker, hij staat geen enkele keer op het podium in een individuele wedstrijd en ook bij de wereldkampioenschappen komt hij niet op het podium.  Dat hij op dertigjarige leeftijd nog steeds tot de absolute wereldtop van het schansspringen behoort toont Janne Ahonen in het wereldbekerseizoen 2007/2008. Hij wint de derde en vierde wedstrijd van het Vierschansentoernooi 2008 in Bischofshofen en verzekert zich voor de vijfde keer van eindwinst, een record. Ook in Harrachov en Kuopio behaalt hij een wereldbekeroverwinning. Bij de wereldkampioenschappen skivliegen 2008 pakt hij brons in de individuele wedstrijd en zilver met het team. In de eindstand van de wereldbeker wordt hij derde. Op 26 maart 2008 maakte hij op een persconferentie[2] bekend te stoppen met topsport. Een emotionele Ahonen[3] stond de pers te woord in Helsinki, waar hij verklaarde op een hoogtepunt te willen stoppen. De 30-jarige Ahonen kondigde aan zijn laatste wedstrijd te springen bij de Finse kampioenschappen in Ruka. Op 9 juli 2008 vond er een afscheidswedstrijd plaats in zijn thuisbasis Lahti. Nog geen jaar later verklaarde Ahonen op een Finse televisiezender zijn comeback bekend. Hij verklaarde nog één keer voor een individuele medaille bij de Olympische Winterspelen te willen gaan, het enige wat op zijn palmares nog ontbrak. Ahonen keerde meteen bij aanvang van het seizoen 2009/2010 terug op het hoogste niveau. Bij zijn eerste aantreden in de wereldbeker in Kuusamo leidde hij de kwalificatie tot die werd afgebroken wegens te veel rugwind. Een dag later werd hij 17e bij de kwalificatie die toen werd ingehaald. Hij behaalde ook hij met het Finse team meteen de derde plaats in de landenwedstrijd. Na een stabiel eerste seizoensdeel gooide hij opnieuw hoge ogen bij het Vierschansentoernooi 2010: met drie podiumplaatsen in vier wedstrijden werd hij tweede in de eindstand van het prestigieuze toernooi, na winnaar Andreas Kofler. Bij de Olympische Winterspelen 2010 werd Ahonen vierde in de wedstrijd van de normale schans. Net als in 1998 en 2002 greep hij dus net naast een medaille. De wedstrijd van de grote schans begon allesbehalve optimaal: Ahonen kwam bij de trainingssprong voor de wedstrijd ten val en bezeerde daarbij z'n enkel en knie. Hij kwam aan de start van de eerste ronde en kwam daarin tot de zestiende plaats. In de tweede ronde trad hij niet meer aan. Trivia
Belangrijkste resultatenWereldkampioenschappen schansspringen junioren
Wereldkampioenschappen schansspringen
Wereldkampioenschappen skivliegen
Olympische Winterspelen
WereldbekerIndividuele wereldbekeroverwinningen
Eindstand algemene wereldbeker
Bronnen, noten en/of referenties
 Zie de categorie Janne Ahonen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
