Italiaanse parlementsverkiezingen 2006

Politiek in Italië
Emblem of Italy.svg

Politiek van Italië

Silvio Berlusconi, leider van het Huis van de Vrijheden, Italiaans premier (2001-2006)

De Italiaanse parlementsverkiezingen 2006 werden op 9 en 10 april 2006 gehouden in Italië. Tijdens deze verkiezingen nam zittend premier Silvio Berlusconi van de centrumrechtse coalitie "Huis van de Vrijheden" het op tegen Romano Prodi, leider van de centrumlinkse coalitie "De Unie".

Huis van de Vrijheden

De coalitie van premier Berlusconi bestond uit de volgende partijen:

Het Huis van de Vrijheden wordt ook gesteund door diverse kleinere (centrum)rechtse partijen.

De Unie

De Unie is een coalitie onder de leiding van Romano Prodi. Prodi was eerder minister-president van Italië (1996-1998) en daarna voorzitter van de Europese Commissie (1999-2004). Prodi werd op 16 oktober 2005 door leden van De Unie (dat wil zeggen leden van de deelhebbende partijen binnen De Unie) bij verkiezingen in zijn leiderschap van De Unie bevestigd.

De partijen die deel uitmaken van De Unie zijn:

De Linkse Democraten, La Margherita en de Beweging van Europese Republikeinen maken binnen De Unie deel uit van de confederatie Allen Verenigd in de Olijfboom.

De Unie wordt ook gesteund door diverse kleinere centrum en (centrum)linkse partijen, zoals de Partij van Gepensioneerden.

Uitslagen

Op 11 april verklaarde Prodi de overwinning te hebben behaald, maar Berlusconi moet nog toegeven dat hij verslagen is. Voorlopige resultaten wezen erop dat de centrumlinkse coalitie in de Kamer van Afgevaardigden een meerderheid heeft van 348 zetels tegen 281 voor de coalitie van het Huis van de Vrijheden. (Het verschil in aantal stemmen is minimaal, namelijk ca. 0,07 % ofwel 25.000 stemmen, maar de kieswet voorziet erin dat de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden ten minste 55 % van de zetels krijgt). De coalitie van Berlusconi leek echter oorspronkelijk een lichte voorsprong te hebben in de Senaat, maar toen de stemmen van alle buiten Italië wonende kiezers geteld waren, bleek dat de coalitie van Prodi hier ook met de hakken over de sloot had gewonnen. Beide coalities hadden aangekondigd dat zij slechts genoegen zouden nemen met een overwinning in beide kamers. Zou die niet gerealiseerd, dan zouden er nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven.

Berlusconi wil de uitslag niet zonder meer accepteren. Hij vraagt om hertelling van een groot deel van de stemmen. Op 19 april besliste het hooggerechtshof dat Prodi de verkiezingen met een verschil van 24.755 stemmen had gewonnen.

Kamer van Afgevaardigden

Percentages zijn exclusief de in het buitenland uitgebrachte stemmen

Logo Coalitie Partijen % Zetels (totaal)
  L'Unione
(De Unie)
L'Ulivo (Olijfboomcoalitie)

Partito della Rifondazione Comunista (Heropgerichte Communistische Partij)
Rosa nel Pugno (Roos in de Vuist)

Federazione dei Verdi (Groene Federatie)
Popolari UDEUR (Volksalliantie UDEUR)
Partito dei Comunisti Italiani (Partij van Italiaanse Communisten)
Italia dei Valori (Italië van de Waarden)
I Socialisti (De Socialisten)
Partito Pensionati (Gepensioneerden Partij)
Lista Consumatori (Consumentenlijst)
Lega per l'autonomia Alleanza Lombarda (Liga voor de autonomie Alliantie van Lombardije)
Südtiroler Volkspartei (Zuid-Tirolse Volkspartij)
Liga Fronte Veneto (Venetiaans Liga-Front)
Autonomie Liberté Démocratie (Autonomir Vrijheid Democratie)

49,81% 348[1]
  Casa delle Libertà
(Huis van de Vrijheden)
Forza Italia (Kom op Italië)

Alleanza Nazionale (Nationale Alliantie)
Lega NordMovimento per l'Autonomia (Noordelijke Liga—Beweging voor de Autonomie)

Unione dei Democratici Cristiani e Democratici di Centro (Unie van Christendemocraten en Centrum-Democraten)
Nuova DCNPSI (Nieuwe DC—NPSI)

Alternativa Sociale (Sociaal Alternatief)

Riformatori Liberali (Liberale Hervormers)
No Euro (Nee Euro)
Partito Liberale Italiano (Liberale Partij van Italië)
Ambienta-Lista - Ecologisti (Lijst van Milieubewusten - Ecologisten)
S.O.S. Italia (S.O.S. Italië)
Pensionati Uniti (Unie van Gepensioneerden)
Partito per l'Italia nel mondo con Tremaglia (Italianen in het Buitenland met Tremaglia)

49,74% 281[2]
  Associazioni Italiane in Sud America
(Associatie voor
Italianen in Zuid-Amerika)
0,24% 1[3]
  Overigen 0,21% 0
Totaal
630

[1]7 door Italianen in het buitenland gekozen parlementariërs. [2]4 door Italianen in het buitenland gekozen parlementariërs. [3]In het buitenland gekozen door Italianen aldaar.

Senaat

Percentages + getelde stemmen zijn exclusief de in het buitenland uitgebrachte stemmen

Coalitie/partij Uitgebrachte stemmen % Zetels (totaal)
  Casa delle Libertà 17.153.256 50,21% 155
(+ 1 in het
buitenl. gekozen)
  L'Ulivo 16.725.077 48,96% 154
(+ 4 in het
buitenl. gekozen)
  Associazioni Italiane in Sud America 283.271 0,83% 1
(in het buitenl.
gekozen)
Totaal 315

Individuele resultaten per partij (Kamer van Afgevaardigden)

Percentages + getelde stemmen zijn exclusief de in het buitenland uitgebrachte stemmen

Partij stemmen % zetels
Olijfboomcoalitie 11.922.500 31,27% 220
Heropgerichte Communistische Partij 2.228.335 5,84% 41
Roos in de Vuist 990.188 2,60% 18
Partij van Italiaanse Communisten 884.350 2,32% 16
Italië van de Waarden 876.748 2,30% 16
Groene Federatie 783.605 2,06% 15
Volksalliantie- UDEUR 532.757 1,40% 10
Südtiroler Volkspartei 182.703 0,48% 4
Autonomie Vrijheid Democratie 34.167 0,09% 1
Associatie van Italianen in Zuid-Amerika 0,24% 1
Forza Italia 9.039.585 23,71% 137
Nationale Alliantie 4.703.256 12,34% 71
Unie van Christendemocraten en Centrum-Democraten 2.576.087 6,76% 39
Lega NordBeweging voor de Autonomie 1.748.030 4,58% 26
Christendemocraten voor de AutonomieSocialistische Partij- Nieuwe PSI 285.163 0,75% 4
Partij voor Italië in de Wereld met Tremaglia 1
Totaal In het buitenland uitgebrachte
stemmen: 12 (7 naar
L'Unione, 4 naar
Casa delle Libertà en
1 naar een onafhankelijke kandidaat)
630

Zie ook

  • (en) "Links claimt overwinning" (BBC)