Isle of Man TT 1982

Vlag van Man TT van Man 1982
Snaefell Mountain Course
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 5 tot 11 juni 1982
Organisator ACU
Formula One TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam
Tweede Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Derde Vlag van Nieuw-Zeeland Dave Hiscock
Sidecar TT Leg one
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Ireson / Vlag van Verenigd Koninkrijk Don Williams
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley / Vlag van Verenigd Koninkrijk Stewart Atkinson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Hanks / Vlag van Verenigd Koninkrijk Vince Biggs
Sidecar TT Leg Two
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor / Vlag van Zweden Benga Johansson
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Bingham / Vlag van Verenigd Koninkrijk Julia Bingham
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott / Vlag van Verenigd Koninkrijk Shaun Smith
Senior 500 cc TT
Eerste Vlag van Noord-Ierland Norman Brown
Tweede Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Ireland
Senior 350 cc TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor
Derde Graham Cannell
Junior 250 cc TT
Eerste Vlag van Noord-Ierland Con Law
Tweede Vlag van Noord-Ierland Norman Brown
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pete Wild
Formula Two TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Moynihan
Derde Phil Odlin
Formula Three TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Padgett
Tweede Roger Hunter
Derde Paul Barrett

De TT van Man 1982 werd verreden van 5 tot 11 juni 1982 op de Snaefell Mountain Course op het eiland Man. Door de Interval-start reed men eigenlijk een tijdrace.

Algemeen

In 1982 vond een (eenmalige) klassenwijziging plaats. In de Senior TT werd een gecombineerde race van 350- en 500cc-motoren gereden. Phil Read maakte voor de tweede keer een comeback en startte in drie klassen maar finishte alleen in de Senior 500 cc TT, waarin hij vierde werd. Opvallend was enerzijds dat er in deze TT geen enkel dodelijk slachtoffer viel, anderzijds dat er wel zeer veel uitvallers waren, zoveel, dat een aantal klassen beslist werden doordat de koplopers de finish niet haalden. Voor twee grote namen in de TT, Charlie Williams en Mick Grant, waren de druiven erg zuur: zij finishten in geen enkele race.

Formula One TT

Zaterdag 5 juni, motoren tot 1.000 cc, 72 deelnemers, 35 finishers.

De overwinning van Ron Haslam in de Formula One TT was een revanche voor Honda-Britain. Tijdens de TT van 1981 was de overwinning hem ontnomen na een protest van Suzuki, waarna het hele Honda-team de rest van de week uit protest in zwart leer op zwarte motorfietsen had gereden. Dit keer had Mick Grant met de Suzuki de leiding in de race, op de hielen gezeten door Haslam, tot in de vijfde ronde de machine van Grant er bij Ramsey mee ophield. Joey Dunlop had aanvankelijk gekozen voor zijn motorfiets van vorig jaar, maar blies in de training de motor op. Met zijn 1982-Honda kwam hij niet verder dan de tweede plaats. Phil Read had veel tegenslag met zijn Yoshimura-Suzuki. Na de tweede ronden moest hij bougies vervangen en in de derde ronde liep zijn motor bij Creg-ny-Baa vast terwijl hij op de dertiende plaats lag.

Uitslag Formula One TT

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam Honda 1:59"50'6 113,33 mph
2 Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Honda 2:04"26'0 109,15 mph
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Dave Hiscock Suzuki 2:07"01'0 106,93 mph
4 Geoff Johnson Kawasaki 2:07"02'0 106,92 mph
5 Bernard Murray Kawasaki 2:09"18'6 105,04 mph
6 Vlag van Man Danny Shimmin Suzuki 2:10"40'4 103,94 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Jackson jr. Suzuki 2:11"30'8 103,28 mph
8 Aca Moyce Kawasaki 2:12"02'6 102,86 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda 2:13"04'8 102,02 mph
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Rutter Honda 2:13"14'6 101,94 mph
11 Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth Honda 2:13"47'2 101,52 mph
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cull Honda 2:14"58'0 100,63 mph
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Knight Suzuki 2:19"37'8 97,27 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Suzuki Ontsteking[1]
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yoshimura-Suzuki Vastloper
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Marshall Suzuki Motor[2]
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Guy Onbekend

Sidecar TT

Zijspancombinaties tot 750 cc.

De twee manches van de Sidecar TT werden achter elkaar gereden, op zaterdag 5 juni en maandag 7 juni. Totaalwinnaars werden Roy Hanks[3] en Vince Biggs, die in de eerste manche derde en in de tweede manche vijfde werden.

Sidecar TT Leg One

Zaterdag 5 juni, 76 starters, 39 finishers

Jock Taylor/Benga Johansson hadden in de training hun eigen snelste rondetijd al met bijna tien seconden verbeterd en in de eerste ronden hadden ze bij Ballacraine slechts vijf seconden achterstand op Mick Boddice/Chas Birks. Bij Alpine Cottage raakten ze echter een muurtje en verloren ze veel tijd met het weer rijdbaar maken van de combinatie. Ook de reparaties in de pit kostten veel tijd en ze werden slechts achttiende. Intussen hadden Boddice/Birks ook geen geluk, want vijf kilometer voor de finish kwamen ze in de afdaling van de Mountain Section tussen Creg-ny-Baa en Brandish Corner zonder benzine te staan. Daardoor konden Trevor Ireson/Don Williams onbedreigd winnen met twee minuten voorsprong op Dick Greasley/Stewart Atkinson.

Uitslag Sidecar TT Leg One

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Ireson Vlag van Verenigd Koninkrijk Don Williams Ireson-Yamaha 1:03"53'4 106,29 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley Vlag van Verenigd Koninkrijk Stewart Atkinson Yamaha 1:05"04'8 104,35 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Hanks Vlag van Verenigd Koninkrijk Vince Biggs Yamaha 1:06"46'6 101,70 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Keen Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Leitch Yamaha 1:06"48'8 101,64 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Plummer Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Tomlinson Yamaha 1:08"36'6 98,96 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Rollason Colin Bairnson Barton Phoenix 1:08"43'8 98,81 mph
7 Brian Offen Ian Watson Yamaha 1:09"34'6 97,61 mph
8 Vlag van Duitsland Karl-Heinz Plaschke Vlag van Duitsland Waldemar Jäger Busch-Yamaha 1:10"27'6 96,38 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Saville Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Hall Sabre 1:11"20'8 95,18 mph
10 Goronwy Davies Elfed Davies Yamaha 1:11"43'8 94,68 mph
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor Vlag van Zweden Benga Johansson Fowler-Windle-Yamaha 1:15"56'8 89,42 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks Windle-Yamaha Brandstoftekort
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Bingham Vlag van Verenigd Koninkrijk Julia Bingham Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk Shaun Smith Ham-Yam

Sidecar TT Leg Two

Maandag 7 juni, 75 starters, 39 finishers

In de tweede manche stelden Taylor/Johansson orde op zaken, maar aanvankelijk gingen Ireson/Williams aan de leiding. Zij werden gepasseerd door Boddice/Birks en Taylor/Johansson en moesten uiteindelijk bij Ramsey opgeven door een lekke band. Boddice kreeg echter opnieuw pech en viel bij Sulby Crossroads uit. Greasley/Atkinson verspeelden de totaaloverwinning door een klapband in de laatste ronde. Het echtpaar Dennis en Julia Bingham werd tweede en Steve Abbot/Shaun Smith werden derde. Dankzij een vijfde plaats werden Roy Hanks/Vince Biggs totaalwinnaar.

Uitslag Sidecar TT Leg Two

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor Vlag van Zweden Benga Johansson Fowler-Windle-Yamaha 1:04"00'6 106,09 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Bingham Vlag van Verenigd Koninkrijk Julia Bingham Yamaha 1:05"19'0 103,97 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk Shaun Smith Ham-Yam 1:05"23'8 103,86 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Bayley Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Bryson Yamaha 1:06"09'4 102,65 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Hanks Vlag van Verenigd Koninkrijk Vince Biggs Yamaha 1:07"07'8 101,16 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Saville Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Hall Sabre 1:07"15'4 100,97 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Plummer Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Tomlinson Yamaha 1:07"51'6 100,08 mph
8 Eric Bregazzi J.J. Creer Yamaha 1:08"09'6 99,66 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Cousins Philip Hookham Yamaha 1:08"50'0 98,56 mph
10 Nick Edwards Brian Marris Yamaha 1:10"43'4 96,02 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley Vlag van Verenigd Koninkrijk Stewart Atkinson Yamaha Lekke band
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Ireson Vlag van Verenigd Koninkrijk Don Williams Ireson-Yamaha Lekke band
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks Windle-Yamaha

Senior 350 cc TT en Senior 500 cc TT

De Senior TT werd eenmalig gereden met 350- en 500cc-motoren tegelijk, maar elk in hun eigen klasse. De winnende tijd van Tony Rutter in de Senior 350 cc TT zou goed zijn geweest voor de zevende plaats in de Senior 500 cc TT.

Senior 350 cc TT

Maandag 7 juni, racemotoren tot 350 cc, 49 starters, 24 finishers. Tegelijk met Senior 500 cc gereden.

Tony Rutter won de Senior 350 cc TT, maar had daarvoor wel wat geluk nodig. Graeme McGregor ging vier ronden lang aan de leiding, maar viel uit door een vastloper. Aanvankelijk lag Phil Mellor op de tweede plaats, maar hij kreeg tot tweemaal toe brandstofgebrek, haalde toch steeds de pit om te tanken, maar verloor genoeg tijd om de winst naar Rutter te laten gaan.

Senior 500 cc TT

Maandag 7 juni, racemotoren tot 500 cc, 43 starters, 20 finishers. Tegelijk met Senior 350 cc gereden.

De Senior 500 cc TT werd gewonnen door een outsider, de 22-jarige Noord-Ierse pubeigenaar Norman Brown, die in 1981 de Junior Race van de Manx Grand Prix had gewonnen. En dat terwijl er grote namen aan de start stonden, zoals favoriet Charlie Williams, Mick Grant, Alex George en Jon Ekerold, die de GP des Nations had laten schieten om op Man te kunnen trainen. Aanvankelijk had Grant de leiding voor Ekerold, maar Brown zat toen al op de derde plaats. Na drie ronden was Denis Ireland op de tweede plaats gekomen. Ook Williams werd door een lange reparatie teruggeworpen. In de vierde ronde crashte Mick Grant bij Doran's Bend, toen hij de langzamere Duitser Gerhard Kanehl raakte. Kanehl werd naar het ziekenhuis afgevoerd met hoofdwonden en gebroken ribben, Grant bleef ongedeerd maar zag zijn Suzuki uitbranden. De strijd ging uiteindelijk tussen Brown en Ekerold, waarbij Ekerold een pitstop maakte van 39,2 seconden om reparaties uit te laten voeren, terwijl Brown slechts 9,2 seconden nodig had, geholpen door Graeme Crosby, die als eregast op Man aanwezig was. Ekerold probeerde zijn totale achterstand van 55,4 seconden goed te maken in de laatste ronde, waarin Brown langzaam moest rijden omdat hij olie op zijn achterband kreeg. Hij finishte uiteindelijk 9 seconden achter Brown, maar vóór Ireland en Phil Read.

Uitslag Senior 350 cc TT en Senior 500 cc TT

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
Senior 350 cc TT
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha 2:05"09'0 108,53 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Yamaha 2:05"58'6 107,82 mph
3 Graham Cannell Yamaha 2:06"11'2 107,64 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts Yamaha 2:09"26'4 104,93 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Heath Yamaha 2:09"27'4 104,92 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation Yamaha 2:09"46'2 104,66 mph
7 John Weeden Yamaha 2:09"58'4 104,50 mph
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cull Yamaha 2:11"11'0 103,54 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Tuxworth Yamaha 2:11"49'4 103,03 mph
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Padgett Yamaha 2:13"27'4 101,77 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Yamaha
DNF Vlag van België René Delaby Yamaha
DNF Vlag van Australië Graeme McGregor Yamaha
DNF Vlag van Australië Jeffrey Sayle Armstrong-Rotax
DNF Vlag van Ierland Eddie Laycock Yamaha
Senior 500 cc TT
1 Vlag van Noord-Ierland Norman Brown Suzuki 2:02"22'8 110,98 mph
2 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Suzuki 2:02"31'4 110,85 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Ireland Suzuki 2:04"19'6 109,25 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Suzuki 2:04"36'2 109,00 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland Suzuki 2:04"41'8 108,92 mph
6 Vlag van Noord-Ierland Con Law Yamaha 2:04"42'6 108,91 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sam McClements Suzuki 2:05"27'2 108,27 mph
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Henshaw Suzuki 2:06"19'0 107,53 mph
9 Vlag van Ierland Brian Reid Suzuki 2:06"32'2 107,34 mph
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki 2:07"21'2 106,65 mph
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Yamaha 2:09"41'4 104,73 mph
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Head Yamaha 2:12"48'2 102,27 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Tonkin Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Suzuki Val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Guy Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie Robinson Yamaha

Junior 250 cc TT

Racemotoren tot 250 cc. 66 starters, 24 finishers.

Al de hele week waren er veel uitvallers, maar de Junior 250 cc TT spande met 64% de kroon. De tien favorieten (startnummers 1 t/m 10) vielen allemaal uit. Charlie Williams nam de leiding maar kreeg in de tweede ronde een vastloper bij Bray Hill, Jon Ekerold viel al in de eerste ronde uit, net als Jeffrey Sayle die bij Sulby Bridge stopte, Donnie Robinson viel bij Ballacraine stil en Chris Guy in Ramsey. Intussen reed Graeme McGregor aan de leiding, tot hij in de vierde ronde in Ballaugh moest stoppen omdat er een gat in een zuiger van zijn Yamaha was gebrand. Con Law profiteerde daar het meest van. Met de Ehrlich-Waddon die eerst aan McGregor was aangeboden was hij na de eerste ronde zesde, in de tweede ronde vierde en in de derde ronde tweede. In de vierde ronde nam hij de leiding, vechtend tegen Tony Rutter, die vijf seconden achterstand had toen hij bij Union Mills uitviel. Law had toen geen tegenstand meer. Hij won de race met anderhalve minuut voorsprong op Norman Brown, die de Senior 500 cc TT al gewonnen had.

Uitslag Junior 250 cc TT

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Noord-Ierland Con Law Ehrlich-Waddon-Rotax 2:08"57'6 105,32 mph
2 Vlag van Noord-Ierland Norman Brown Yamaha 2:10"08'6 104,39 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pete Wild Yamaha 2:10"45'4 103,87 mph
4 Vlag van Ierland Brian Reid Yamaha 2:11"12'2 103,52 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Huxley Yamaha 2:11"37'8 103,18 mph
6 Paul Cranston Yamaha 2:12"05'6 102,82 mph
7 Rob Vine Yamaha 2:13"43'8 101,56 mph
8 Dave Ashton Yamaha 2:14"18'4 101,13 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts Yamaha 2:14"27'0 101,02 mph
10 Richard Swallow Yamaha 2:14"55'8 100,66 mph
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Tuxworth British Wicks 2:28"06'2 91,09 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cull Rotax
DNF Vlag van Australië Graeme McGregor Yamaha Zuiger
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Tonkin Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Yamaha Vastloper
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Head Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Guy Onbekend
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Onbekend
DNF Vlag van Australië Jeffrey Sayle Armstrong-Rotax
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie Robinson Yamaha
DNF Vlag van Ierland Eddie Laycock Onbekend

Formula Two TT en Formula Three TT

Formula Two TT

Standaardmotorfietsen met viertaktmotoren van 400- tot 600 cc en tweetaktmotoren van 250 tot 350 cc

Tony Rutter had met zijn Ducati Pantah 600 al in 1981 gewonnen. Nu moest hij proberen Donnie Robinson te achterhalen, die meteen de leiding nam. Rutter liep langzaam op hem in, maar werd geholpen toen Robinson in de laatste ronde zonder benzine kwam te staan en als 30e geklasseerd werd. Bill Smith brak een been en beide ellebogen toen hij in zijn duel met George Fogarty bij Ballaugh Bridge de vangrail raakte nadat zijn band vol olie van zijn Honda CB 500 Four zat.

Formula Three TT

Standaardmotorfietsen met viertaktmotoren van 200- tot 400 cc en tweetaktmotoren van 125 tot 250 cc

De Formula Three TT was minder spannend dan de andere races omdat de uiteindelijke winnaar Gary Padgett met zijn Yamaha RD 250 van start tot finish leidde en elke ronde meer voorsprong nam.

Uitslag Formula Two TT en Formula Three TT

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
Formula Two TT
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Ducati 1:23"48'2 108,05 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Moynihan Yamaha 1:27"41'8 103,25 mph
3 Phil Odlin Yamaha 1:29"49'4 100,81 mph
4 Malcolm Wheeler Laverda 1:30"57'0 99,56 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Fogarty Ducati 1:31"03'6 99,44 mph
6 Billy Hill Honda 1:31"09'0 99,34 mph
7 John Stephens Honda 1:31"49'8 98,60 mph
8 Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth Ducati 1:32"22'2 98,03 mph
9 Geoff Johnson Yamaha 1:33"22'6 96,97 mph
10 Howard Lees Ducati 1:33"30'4 96,84 mph
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Yamaha 1:37"52'6 92,51 mph
30 Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie Robinson Yamaha 1:47"45'0 84,03 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Knight Onbekend
Formula Three TT
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Padgett Yamaha 1:34"09'2 96,17 mph
2 Roger Hunter Yamaha 1:36"04'6 94,25 mph
3 Paul Barrett Aermacchi 1:37"28'6 92,89 mph
4 Dave Mason Honda 1:38"17'0 92,13 mph
5 Dick Linton Aermacchi 1:40"08'8 90,41 mph
6 Rob Claude Yamaha 1:41"51'2 88,90 mph
7 John Hammond Aermacchi 1:42"28'0 88,37 mph
8 David Smith Yamaha 1:44"35'8 86,57 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kiddie Yamaha 1:46"25'6 85,08 mph
10 Ronnie Niven Aermacchi 1:48"07'2 83,75 mph
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Tuxworth Yamaha 1:48"08'6 83,73 mph

Classic TT

Vrijdag 11 juni, onbeperkte cilinderinhoud, 90 starters, 38 finishers

Denis Ireland lag met zijn Suzuki RG 500 aan het einde van de eerste ronde niet eens bij de eerste zes, maar doordat de koplopers een voor een problemen kregen won hij de Classic TT toch. De eerste vier ronden lag Charlie Williams met zijn ex-Boet van Dulmen-Yamaha TZ 500 aan de leiding. Ron Haslam lag met een 1.123cc-Honda-viercilinderlijnmotor op de tweede plaats, maar stopte na twee ronden met een olielekkage. Zijn Honda-Britain-teamgenoot Joey Dunlop viel in de vijfde ronde met zijn 1.025cc-V4 uit door een kapotte primaire transmissie. In die vijfde ronde stopten nog drie koplopers: Charlie Williams, Steve Tonkin en Rob McElnea, allemaal door een vastloper. Mick Grant was al in de derde ronde bij Ballacraine stilgevallen. Zo kwam Ireland min of meer vanzelf aan de leiding, op grote afstand gevolgd door Jon Ekerold (Suzuki RG 500), die zijn schakelpedaal doormidden had getrapt maar met het resterende stompje toch nog kon schakelen. 3½ minuut na Ireland finishte Tony Rutter met een Yamaha TZ 350.

Uitslag Classic TT

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Ireland Suzuki 2:04"21'8 109,21 mph
2 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Suzuki 2:04"57'2 108,70 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha 2:08"22'8 105,80 mph
4 Vlag van Duitsland Klaus Klein Suzuki 2:08"30'2 105,70 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Woodland Suzuki 2:08"35'0 105,63 mph
6 Geoff Johnson Suzuki 2:08"40'2 105,56 mph
7 George Linder Yamaha 2:09"21'6 105,00 mph
8 Rob Vine Yamaha 2:09"54'0 104,56 mph
9 Vlag van Nieuw-Zeeland Dave Hiscock Suzuki 2:10"01'2 104,46 mph
10 Dave East Suzuki 2:10"31'4 104,05 mph
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Yamaha 2:10"59'0 103,69 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Tonkin Suzuki Vastloper
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie Robinson Yamaha
DNF Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Honda Primaire aandrijving
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Yamaha Vastloper
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Yamaha Vastloper
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Head Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam Honda Olielekkage
DNF Vlag van Australië Graeme McGregor Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Tuxworth Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Marshall Suzuki Motor
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cull Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Guy Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Jackson jr. Suzuki

Trivia

Verkeerde keuze

Graeme McGregor kreeg voor de Junior 250 cc TT een Ehrlich-Waddon-Rotax aangeboden maar hij koos voor zijn eigen Yamaha. Dat was wel begrijpelijk, want de Erhlich-Waddon was in het wereldkampioenschap wegrace met Richard Schlachter en Tony Head bepaald geen succes. In de GP des Nations hadden ze zich niet eens voor de race weten te kwalificeren. Maar diezelfde Ehrlich-Waddon werd nu ter beschikking gesteld aan Con Law, die de race ermee won, terwijl McGregor's Yamaha de finish niet haalde. Uiteindelijk ging McGregor toch door de knieën, wat tijdens de TT van Assen startte hij met de Waddon-Ehrlich van Schlachter, die overstapte op Yamaha.

Schadevrij?

Bill Smith nam al sinds 1957 deel aan de Isle of Man TT en startte meestal in drie of vier klassen. In 1982 hoopte hij zijn 50e race te rijden en hij vertelde aan iedereen dat hij in al die jaren nooit een schrammetje had opgelopen. In zijn 48e race (de Formula One TT) werd hij negende, maar in zijn 49e race, de Formula Two TT, viel hij en brak hij een arm. Toch haalde hij zijn 50e TT-race ruim. Toen hij in 2001 stopte had hij 85 starts in de Isle of Man TT. Hij won vier keer.