Instituut voor Naamkunde en DialectologieHet Instituut voor Naamkunde en Dialectologie was een nationale instelling van de Belgische overheid, verbonden aan het Departement Linguïstiek van de Katholieke Universiteit Leuven. Hoewel het nooit formeel is opgeheven, is het in 2013, na de integratie van de geacademiseerde opleidingen, de facto opgegaan in de onderzoeksgroepen en onderzoekseenheden. De voormalige leden verzorgen nog wel de dienstverlening van het Instituut. TaakbeschrijvingHet Instituut verzorgde vooral drie soorten van dienstverlening aan culturele verenigingen en organisaties, dialectgeïnteresseerden, genealogen en (amateur-)naamkundigen:
Vroegere voorzitters waren Jan Goossens, Willy Van Langendonck en Luk Draye. GeschiedenisIn 1925 werd het Instituut voor Vlaamsche Toponymie opgericht dat startte met het verzamelen en onderzoeken van Vlaamse plaatsnamen. De studie van antroponiemen (persoonsnamen) werd aan het onderzoeksdomein toegevoegd, en in 1947 werd de naam Instituut voor Naamkunde ingevoerd. In 1975 wordt dit instituut samengevoegd met dat van dialectologie tot het Instituut voor Naamkunde en Dialectologie. Op naamkundig vlak betreft het onderzoek vooral de geografie van de familienamen, de eigennaamtheorie, en de studie van persoons- en plaatsnamen vanuit synchroon en diachroon perspectief. Een van de verwezenlijkingen is het Corpus Molemans-Thiry, een repertorium van onuitgegeven toponymische documentatie voor Nederlandstalig België (1925-1975). |