Iepenbuisjeszwam
De iepenbuisjeszwam (Rigidoporus ulmarius) is een schimmel uit de familie Meripilaceae. Deze necrofiele parasiet komt voor op stammen van oude loofbomen. Hij is bekend van iep, plataan en er zijn enkele meldingen bekend van paardenkastanje.[2] Hij veroorzaakt witrot in de basis en het wortelstelsel van de boom.[2] KenmerkenUiterlijke kenmerkenDe meerjarige vruchtlichamen zijn knobbelig, wit, hard en vereisen een behoorlijke hoeveelheid kracht om te breken.[3] Oudere lichamen kunnen bedekt zijn met groene algen, of gedeeltelijk bedekt met vegetatie en bladeren, waardoor ze moeilijk te zien zijn. De buisjes zijn 1-5 mm lang in elke laag, roze tot oranje als ze jong zijn, bruin wordend met de leeftijd, elke laag gescheiden door een dunne contrasterende band van wit vlees. Poriën 5-8 per millimeter, rood-oranje vervagend tot klei-roze of vaal met de leeftijd. De sporenprint is wit/crème. Microscopische kenmerkenDe sporen zijn lichtgeel, bolvormig, 6-7,5 μm in diameter. Deze zwam heeft een monomitisch hyfensysteem. De generatieve hyfen hebben geen gespen. Vergelijkbare soortenDe iepenbuisjeszwam lijkt sterk op de essenzwam. De essenzwam:
VerspreidingDe iepenbuisjeszwam komt voor Europa, Amerika (Noord,Midden,Zuid), Afrika, Azië en Australië.[4] In Nederland komt de iepenbuisjeszwam zeer zeldzaam voor. Hij staat op de rode lijst in de categorie 'gevoelig'.[2] Foto's
Bronnen, noten en/of referenties
|