Hoste werd geboren in Brugge, als derde kind van vier van Léon Hoste (1837-1889) en Adeline Cathérine Vanden Steene. Zijn vader was schooldirecteur en -inspecteur. Hij overleed toen Huib acht jaar was. Hoste groeide op in een traditioneel Franstalige en streng katholieke omgeving. Hij volgde zijn schoolopleiding aan het Sint-Lodewijkcollege en volgde lessen in de Kunstacademie in Brugge. Daar raakte hij geïnteresseerd in kunst en architectuur. In 1908 huwde hij met Marguerite Marie Jeanne Van Biervliet (1878 - 1959). Samen kregen ze acht kinderen.[1][2][3][4]
Biografie
Hoste studeerde in Gent. Hij liep stage bij de architecten Charles De Wulf (1862-1904) en Louis Cloquet. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vluchtte hij met zijn gezin naar het neutrale Nederland, waar hij ook al voordien had rondgereisd. Door zijn Vlaamsgezindheid achtte hij het er veiliger voor zijn gezin. Hij leerde het werk kennen van Hendrik Petrus Berlage en ontmoette architecten als Van 't Hoff, Wils, Oud, Kramer en De Klerk, en kunstenaars als Mondriaan en Van Doesburg. Door het briefcontact met Van Doesburg en zijn vriendschap met Louis van der Swaelmen en Raphael Verwilghen kwam hij tot de overtuiging van de noodzaak van de moderne architectuur.
Tijdens zijn verblijf in Nederland maakte Hoste het ontwerp voor het Belgenmonument in Amersfoort, een gedenkteken ter herinnering aan de internering van gevluchte militairen (1916).
In juni 1918 werd een algemeen artikel over architectuur van Hoste gepubliceerd in De Stijl (zie Publicaties), hoewel hij het, naar eigen zeggen, niet noodzakelijk eens was met de ideeën van de overige medewerkers van dit tijdschrift. Op 29 juli 1918 verscheen in de Nieuwe Amsterdammer een artikel van Hoste, waarin hij zich afvroeg wat men onder den naam van kunst in sommige Roomsche kerken opstelt. Om niet partijdig over te komen vermeldde hij in het artikel dat hij rooms-katholiek was.[5] Dit kwam hem door de redactie van De Stijl, met Van Doesburg voorop, op zware kritiek te staan. In een open brief aan Hoste werd hij ouderwets en eclectisch genoemd en iemand met twee monden.[6]
In een van zijn eerste ontwerpen, die hij maakte na teruggekeerd te zijn in België, de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Zonnebeke, is onmiskenbaar de invloed van Berlage te herkennen, zij het sterk vereenvoudigd. Het is opvallend dat hij boven in de westfaçade en boven in de campanile zogenaamde thermenvensters toepast, wat zou kunnen duiden op Angelsaksische (palladiaanse) invloed. Zijn eerste echt moderne bouwwerk was zijn Zwarte Huis in Knokke-Heist. Ontdaan van elke vorm van decoratie, kan men er vanwege de massaverhouding en het kleurgebruik, de invloed van De Stijl in zien.
In 1928 sloot Hoste zich aan bij de Congrès Internationaux d'Architecture Moderne (CIAM), een organisatie ter bevordering van functionele architectuur en stedenbouwkunde. Als hoofdredacteur van Opbouwen nam hij deel aan de levendige discussie voor de ontwikkeling van Linkeroever van Antwerpen en werkte in 1933 samen met Le Corbusier aan de plannen hiervoor in samenwerking met Renaat Braem. Hij stelde er een grote arbeiderswoonstad voor. De interesse van Huib Hoste voor de industrialisatie van de bouw en sociale woningbouw leiden hem naar snelle en goedkope bouwwijzen. Bouwen zonder bakstenen was een van zijn stokpaardjes en het uitproberen van nieuwe materialen als assebeton brachten hem vaak in de problemen. Het huis De Beir (te Knokke-Heist, Dumortierlaan 8, gebouwd 1924-1925) moet dan ook gezien worden als een experiment met in de visie van Hoste een beperkte levensduur.[7]
Na de Tweede Wereldoorlog richtte hij samen met kunstcriticus K.N. Elno het tijdschrift Ruimte op, dat van 1953 tot 1956 verscheen en degelijke bijdragen bracht over architectuur, stedenbouw en vormgeving.
Architectuur
Huis In den Gouden Blieck, Ooststraat 33, Roeselare (1906, plus poorttravee in 1934)
Jaak FONTIER, Huib Hoste, VWS-cahiers nr. 109, 1984.
Fernand BONNEURE, Huib Hoste, in: Lexicon van West-Vlaamse schrijvers, Deel 2, Torhout, 1985.
K. LEYTENS, Huib Hoste, architect tussen traditie en moderniteit in het interbellum, licentiaatsthesis (onuitgegeven), KU Leuven, 1994.
Bernard VAN CAUSENBROECK, Huib Hoste, in: Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, 1998.
Rajesh HEYNINCK, De lakmoesproef van een onttoverde wereld. Kunst en kultuuropvattingen van Vlaamse katholieken en intellectuelen in het interbellum (1925-1939), licentiaatsverhandeling (onuitgegeven), KU Leuven, dept. geschiedenis, 1999.
Aagje CALLEBERT, Huib Hoste op zoek naar een Vlaams modernisme in de architectuur, masterscriptie (onuitgegeven), UGent, 2001.
↑Annelies Anseeuw, et al. (2015). Huib Hoste. In: ODIS. Record last modified date: 5 augustus 2015. Available from World Wide Web: https://www.odis.be/lnk/PS_3595. Geraadpleegd op 10/12/2021.
↑Huib Hoste, ‘Antwoord op een open brief’, De Stijl, 1e jaargang, nummer 11 (september 1918): pp. 135-136. Zie Digital Dada Library. Gearchiveerd op 24 oktober 2021.
↑‘Open brief aan den architect Huib Hoste’, De Stijl, 1e jaargang, nummer 9 (juli 1918): p. 111-112. Zie Digital Dada Library. Gearchiveerd op 19 januari 2021.
.svg){kind=small}
