|
Harriët Duurvoort
Harriët Duurvoort (21 mei 1969, Amsterdam) is een Nederlandse journalist en columnist voor onder andere de Libelle en de Volkskrant.[2][3] BiografieDe biologische ouders van Duurvoorts moeder zijn een Afro-Surinaamse vader[1] (een jazzmuzikant) en een Friese moeder (1928). Ze werd geadopteerd door een gereformeerd Schevenings echtpaar,[1][4] wat de eerste interraciale adoptie in Nederland betekende.[1] Ze studeerde rechten aan de Universiteit van Amsterdam[5] en kwam in 1993 per toeval in de journalistiek terecht toen de VPRO mensen zocht voor het tv-programma Marco Polo (1995-1996), een elfdelige serie reportages over de bewoners van de multiculturele wijken Bos en Lommer en De Baarsjes in Amsterdam-West. Haar kennis Anil Ramdas gaf haar naam toen door aan Peter van Ingen, de eindredacteur van dat programma.[1] Ze schreef het boek Het groeiend monument (1996, OCLC 950227442) voor de Stichting Beheer Het Groeiend Monument die het monument ter nagedachtenis aan de Bijlmerramp van 4 oktober 1992 beheert.[6] Voor het Instituut voor Taalonderwijs en Taalonderzoek aan Anderstaligen (ITTA) van de Universiteit van Amsterdam schreef ze Nooit meer taal apart: 15 jaar ITTA (2002, 77 pagina's, OCLC 66953926).[7] Duurvoort is oprichter van de tijdschriften Generation Now! en RôOF Magazine.[1] Ze heeft in Rotterdam een communicatiebureau en ontwikkelt van daaruit mediaproducties.[8] Sinds 2012 is ze columnist bij de Volkskrant, waarin ze vaak schrijft over de multiculturele samenleving en over haar zoon.[1] Haar column over Karin van Opstal, een slachtoffer van het kinderopvangtoeslagenschandaal, leidde in september 2021 tot Kamervragen.[9][10] Haar boek De dochter - Herinneringen aan anders zijn, een biografie van haar moeder, wordt verwacht in december 2024 bij Uitgeverij Pluim (ISBN 9789493339675).[4] PersoonlijkDuurvoort woont in Rotterdam met haar zoon, die een verstandelijke beperking en autisme heeft.[11] Bronnen, noten en/of referenties
|
|||||||||||||||||||||||||||||
