| Georg Lukács
|
|
Georg Lukács in 1952
|
| Persoonsgegevens
|
| Geboren
|
13 april 1885, Boedapest, Oostenrijk-Hongarije
|
| Overleden
|
4 juni 1971, Boedapest, Volksrepubliek Hongarije
|
| Oriënterende gegevens
|
| Stroming
|
Neokantianisme
|
| Belangrijkste ideeën
|
Klassenbewustzijn, transcendentale dakloosheid, de tragedie als ethische categorie
|
| Beïnvloed door
|
Immanuel Kant, G. W. F. Hegel, Karl Marx, Friedrich Engels, Max Weber, Georg Simmel, Wilhelm Dilthey, Emil Lask, Georges Sorel, Vladimir Lenin, Rosa Luxemburg, Søren Kierkegaard
|
| Beïnvloedde
|
Frankfurter Schule, Walter Benjamin, Andrew Arato, Lucien Goldmann, Imre Lakatos, Karl Polanyi, Guy Debord, Tom Rockmore, Moishe Postone, Richard D. Wolff, Costanzo Preve, Leszek Kołakowski, Karel Kosík, Fredric Jameson
|
|
|
Georg Lukács of György Lukács (Boedapest, 13 april 1885 - aldaar, 4 juni 1971) was een Hongaarse marxistische filosoof en literatuurcriticus van Joodse komaf.
Hij wordt gezien als de grondlegger van het westerse marxisme. Hij heeft veel bijgedragen aan de vernieuwing van marxistische filosofie en theorie. Hij was ten tijde van de Hongaarse Radenrepubliek korte tijd minister van Cultuur in 1919. Een van zijn bekendste leerlingen is de Spaans-Catalaanse filosoof Manuel Sacristán Luzón (1925-85).
