In 1999 werd hij grootmeester, hij was toen 16 jaar en 9 maanden oud.[1]
In 2000 werd hij in Avilés tweede op het EK schaken voor jeugd in de categorie tot 20 jaar en won in Oropesa del Mar het WK schaken voor jeugd in de categorie 18 jaar.
In 2000 won hij het Mallorca Open en speelde voor de eerste keer met het Spaanse nationale team in de Schaakolympiade in Istanboel.
In 2001 won hij in Havanna het Capablanca-Memorial en speelde hij in Mondariz een tweekamp tegen de Bosniër Ivan Sokolov, met als uitslag 4–4 (+1 =6 −1).
In 2002 eindigde hij in Ayamonte bij het kampioenschap van Spanje als tweede, achter Aleksej Sjirov, die de Spaanse nationaliteit had verkregen.
Op 4 en 5 juni 2005 speelde Francisco mee in het 29e open toernooi Vicente Bonil in Albox dat met 7.5 punt uit 9 ronden gewonnen werd door Alexis Cabrera. Hij eindigde met 7.5 op de tweede plaats terwijl Aleksej Drejev met 7 punten derde werd.
In 2006 won hij gedeeld met Roeslan Ponomarjov een toernooi voor jonge meesters in de Mexicaanse stad Cuernavaca.
In 2006 won hij in León het kampioenschap van Spanje, dat hij opnieuw won in 2009 in Palma. In 2014 werd hij in Linares voor de derde keer Spaans kampioen, en deze titel wist hij in 2015 en 2016 in dezelfde plaats met succes te verdedigen.
In 2012 won hij het Ciudad de Leon Masters toernooi, een match over zes partijen, door met 3½–2½ te winnen van de Bulgaar, voormalig wereldkampioen, Veselin Topalov.[2]
Terugtrekking uit het schaken en terugkeer
Na een pijnlijk verlies tegen Sergej Karjakin in de voorlaatste ronde van de finale van de Bilbao Chess Masters in 2012, kondigde Vallejo Pons aan dat hij zich ging terugtrekken uit het competitieve schaken.[3]
Sindsdien heeft hij nog aan diverse toernooien deelgenomen, waaronder de Bilbao Chess Masters van 2014, en speelde mee in nationale competities voor verenigingen.
Vallejo Pons nam deel aan de cyclus voor de FIDE Grand Prix 2017. Hij speelde in de voorrondes in Sharjah en Moskou, en eindigde in beiden in de onderste helft, waardoor hij geen kans meer had zich via de Grand Prix te kwalificeren voor het kandidatentoernooi van 2018.
Partij 1
Kramnik vs. Vallejo Pons
8
7
6
5
4
3
2
1
a
b
c
d
e
f
g
h
Slotstelling na 26... g3
In maart 2005 speelde Francisco Vallejo Pons mee in het Ambertoernooi dat in Monaco verspeeld werd. De partij blindschaak van Vladimir Kramnik tegen Vallejo Pons in dit toernooi volgt hieronder:
Met het Spaanse nationale team nam Vallejo Pons deel aan de volgende Schaakolympiades: 2000, 2002, 2004, 2006, 2008, 2010, 2012, 2014 en 2016. Hij bereikte in 2008 in Dresden een individuele tweede plaats voor zijn resultaat aan het tweede bord.[5]
Ook vertegenwoordigde hij Spanje bij het EK landenteams in 2001, 2003, 2007, 2009, 2011, 2013 en 2015, waarbij hij in 2003 het beste en in 2007 het tweede resultaat behaalde aan bord 2.[6]
Verenigingen
In de Spaanse competitie voor schaakverenigingen speelde Vallejo Pons van 1995 tot 2000 en van 2008 tot 2011 voor CA Marcote Mondariz, waarmee hij in 1999 en in 2010 kampioen werd. In 2002, 2006 en in 2007 speelde hij voor CA Tiendas UPI Mancha Real, waarmee hij in 2002 kampioen werd, van 2003 tot 2005 voor CA Valencia, in 2013 voor SCC Sabadell, in 2015 en 2016 voor Sestao Fundacion EDP, waarmee hij in 2016 kampioen werd, en in 2020 voor Andreu Paterna.[7]
In de Duitse bondscompetitie speelde Vallejo Pons in seizoen 2001/02 voor de kampioen Lübecker Schachverein von 1873, in seizoen 2002/03 voor SK Turm Emsdetten, sinds 2003 speelt hij voor OSG Baden-Baden, waarmee hij in 2006 tot en met 2015, en in 2017 tot en met 2020 Duits kampioen werd. Met Baden-Baden nam hij in 2008, 2009 en 2010 deel aan de European Club Cup waarbij hij in 2008 met het team tweede werd en in 2009 een individuele bronzen medaille behaalde voor zijn resultaat aan het derde bord.[8] In Frankrijk speelde hij in seizoen 2001/02 voor Montpellier Echecs en van 2002 tot 2007 voor Paris Chess Club, waarmee hij in 2003 tot en met 2006 kampioen van Frankrijk werd, de European Club Cup won in 2003 en 2004 en derde werd in 2005.[8] Verdere deelnames aan de European Club Cup waren in 2016 met Ashdod, in 2018 en 2019 met het team van Obiettivo Risarcimento Padova, dat in 2019 won. In de Chinese competitie speelde hij in 2017 en 2019 voor Hangzhou, in 2018 voor Chengdu.
