Tijdens zijn masterstudie werd hij opgemerkt door Sofie Van de Velde die hem een samenwerkingsovereenkomst aanbood en hem sindsdien vertegenwoordigt.[1] Hij startte in de Gallery Sofie Van de Velde 2020 met een tentoonstelling met kleine anekdotische autobiografische schilderijen op de Wunderwall, gevolgd door een solotentoonstelling in de galerie.[2] In 2023 kreeg hij er een tweede solotentoonstelling. Ook met de Gallery Greengrassi in Londen heeft hij een samenwerkingsovereenkomst met drie solotentoonstellingen in Londen als resultaat.[3]
De Clercq haalt zijn inspiratie uit autobiografisch herinneringen, de geschiedenis, paleontologie, biologie, de folklore en beelden van populaire media zoals Netflix.[1][7]
Vooral de anekdote en de alternatieve geschiedschrijving zijn typerend voor zijn werk.[8] Zijn werk bestaat uit alledaagse realistische voorstellingen waarmee hij de gebeurtenissen vertelt zoals hij die zelf in zijn verbeelding ziet.[1][7][9] Hierdoor krijgen zijn werken een universeel en hedendaags karakter, soms jongensachtig romantisch of avontuurlijk.[10][11] Hij maakte onder andere reeksen over de ontdekking van 23 prehistorische iguanodons in een steenkoolmijn in Henegouwen in de 19de eeuw,[10][8] de vervuiling van het meer van Annecy in de jaren '50, maar evengoed actuele thema's zoals de verhandeling van mammoetivoor in Siberië als neveneffect van de klimaatopwarming.[8][9]
Hij houdt van experimenteren.[1] Naast figuratieve schilderkunst vooral met olieverf, sporadisch ook aquarel,[10] en tekeningen[9] maakt hij op tentoonstellingen gebruik van onder andere readymades, mozaïeken en textiel om de sfeer van zijn verhalen weer te geven.[8] In zijn tentoonstellingen lopen tijdperken, feit en fictie, verhalen en afbeeldingen uit de media door elkaar.[8]
Het gebruik van het licht opvallend is opvallend voor zijn techniek.[1] Hiermee schept hij een sfeer van ingetogenheid en brengt hij de centrale figuur op de voorgrond. Hij gebruikt sombere kleuren die de indruk wekken van schemerlicht. Kenmerkend zijn de eenzame in zich zelf gekeerde figuren en verstilde interieurs.[2] Zijn werken zitten in de traditie van de Vlaamse schilderkunst met kunstenaars als De Braekeleer, Permeke en Delvaux.[2]