Evonne Goolagong

Evonne Fay Goolagong-Cawley
Evonne Goolagong in 1971 te Hilversum
Evonne Goolagong in 1971 te Hilversum
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Australië Australië
Geboorteplaats Griffith[1]
Geboortedatum 31 juli 1951
Lengte 1,68 m
Gewicht 59 kg
Met pensioen 1983
Totaal prijzengeld 1.399.431 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Hall of Fame 1988 (en) profiel
Enkelspel
Winst-verliesbalans 704–165
Titels 69
Hoogste positie 1e (26 april 1976)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 18–16
Titels 51
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Evonne Goolagong in 1973

Evonne Fay Goolagong-Cawley (Griffith (New South Wales), 31 juli 1951) is een voormalig toptennis­speelster uit Australië.

Achtergrond

De ouders van Evonne Goolagong zijn aborigines en horen bij de Wiradjuri stam, haar vader trekt rond als schapenscheerder. Er zijn acht kinderen. Al jong trok het tennisspel maar aboriginal meisjes werden gediscrimineerd. Toen Bill Kurtzman zag dat ze door de hekken van zijn tennisclub keek, vroeg hij haar binnen. Daar ontdekte hij dat dit kleine meisje een groot talent is. Toen ze vijftien jaar was, werd haar naam aan Vic Edwards, hoofd van de tennisschool in Sydney, doorgegeven. Hij overtuigde haar ouders om Evonne aan hem mee te geven en nam haar in huis. Drie jaar later deed ze eindexamen en speelde ze voor het eerst op Wimbledon.

Op 19 juni 1975 trouwde Goolagong met de Britse tennisser Roger Cawley.

Carrière

Goolagong behaalde in haar carrière 68 titels in het enkelspel en 11 in het dubbelspel. Haar topjaren waren de jaren 70 van de twintigste eeuw, waarin ze ook Wimbledon en Roland Garros won. In Nederland won ze in 1971 het Dutch Open op 't Melkhuisje in Hilversum.

In 1971 werd ze tot Australiër van het jaar verkozen.

In 1988 werd zij opgenomen in de internationale Tennis Hall of Fame. In 1994 werd zij tevens in de Australische Tennis Hall of Fame opgenomen.[2]

Alsnog nummer 1 van de wereld

Eind 2007 maakte de WTA bekend dat Goolagong in 1976 toch de wereldranglijst heeft aangevoerd. Eerst werd verondersteld dat Chris Evert dat hele jaar die lijst aanvoerde, maar achteraf bleek een rekenfout te zijn gemaakt. Na correctie bleek Goolagong vanaf 26 april 1976 twee weken een voorsprong van 0,8 punten op Evert te hebben gehad. Er volgde eerherstel. De WTA reikte bovendien een kristallen trofee uit die tegenwoordig aan de nummers 1 van de wereld wordt gegeven.[3]

Grandslamtitels

Enkelspel

jaar toernooi tegenstandster in finale score
1971 Roland Garros Vlag van Australië Helen Gourlay 6–3, 7–5
1971 Wimbledon Vlag van Australië Margaret Court 6–4, 6–1
1974 Australian Open Vlag van Verenigde Staten Chris Evert 7–6, 4–6, 6–0
1975 Australian Open (2) Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová 6–3, 6–2
1976 Australian Open (3) Vlag van Tsjecho-Slowakije Renáta Tomanová 6–2, 6–2
1977 Australian Open (4) Vlag van Australië Helen Gourlay-Cawley 6–3, 6–0
1980 Wimbledon (2) Vlag van Verenigde Staten Chris Evert-Lloyd 6–1, 7–6

Dubbelspel

jaar toernooi partner tegenstandsters in finale score
1971 Australian Open Vlag van Australië Margaret Court Vlag van Australië Jill Emmerson
Vlag van Australië Lesley Hunt		 6–0, 6–0
1974 Australian Open (2) Vlag van Verenigde Staten Peggy Michel Vlag van Australië Kerry Harris
Vlag van Australië Kerry Melville		 7–5, 6–3
1974 Wimbledon Vlag van Verenigde Staten Peggy Michel Vlag van Australië Helen Gourlay
Vlag van Australië Karen Krantzcke		 2–6, 6–4, 6–3
1975 Australian Open (3) Vlag van Verenigde Staten Peggy Michel Vlag van Sovjet-Unie Olga Morozova
Vlag van Australië Margaret Court		 7–6, 7–6
1976 Australian Open (4) Vlag van Australië Helen Gourlay Vlag van Australië Lesley Bowrey
Vlag van Tsjecho-Slowakije Renáta Tomanová		 8–1
1977 Australian Open (5) Vlag van Australië Helen Gourlay-Cawley Vlag van Australië Kerry Melville-Reid
Vlag van Verenigde Staten Mona Schallau-Guerrant		 niet gespeeld1

1 De dubbelspelfinale van het Australian Open in december 1977 is niet gespeeld – de twee teams deelden de titel en het prijzengeld.

Gemengd dubbelspel

jaar toernooi partner tegenstanders in finale score
1972 Roland Garros Vlag van Australië Kim Warwick Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Frankrijk Jean-Claude Barclay		 6–2, 6–4

Resultaten grandslamtoernooien

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel

Toernooi 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983
Vlag van Australië Australian Open 3R 3R 2R KF F F F W W W – W – – 2R KF 2R –
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – – – W F HF – – – – – – – – – 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – – – 2R W F HF KF F F – HF HF W – 2R –
Vlag van Verenigde Staten US Open – – – – – 3R F F F F – – KF – – – –

Vrouwendubbelspel

Toernooi 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983
Vlag van Australië Australian Open 2R – – W HF HF W W W – F – – – KF – –
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – – HF – 2R – – – – – – – – – 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – – 3R F 2R HF W 2R 3R – 3R – – – – 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open – – – – HF HF HF 2R – – – – – – – –
Commons heeft media­bestanden in de categorie Evonne Goolagong.