|
EmiliasauraEmiliasaura alessandrii is een plantenetende ornithischische dinosauriër, behorende tot de Euornithopoda, die tijdens het vroege Krijt leefde in het gebied van het huidige Argentinië. Vondst en naamgevingCarlos Alessandri ontdekte te Pilmatué bij Las Lagas het skelet van een kleine euornithopode. Sinds 2009 worden er opgravingen verricht die nog een tweede skelet aan het licht brachten, gevonden door G. Azúa. In 2024 werd de typesoort Emiliasaura alessandrii benoemd en beschreven door R.A. Coria, I.A. Cerda, F. Escaso, M.A. Baiano, F. Bellardini, A. Braun, L.M. Coria, J.M. Gutierre, D. Pino, G.J. Windholz, P.J. Currie en F. Ortega. De geslachtsnaam eert wijlen Emilia Ondettia de Fix, de oprichtster van het eerste museum van Las Lagas. De soortaanduiding eert Allesandri als ontdekker. Het holotype, MLL-Pv-001, is gevonden in een laag van de Mulichincoformatie die dateert uit het Valanginien. Het bestaat uit een skelet zonder schedel. Bewaard zijn gebleven: een ravenbeksbeen, het onderste uiteinde van een schouderblad, een opperarmbeen en de volledige rechterachterpoot. Het paratype is specimen MLL-Pv-006 bestaande uit sacrale wervels, voorste staartwervels, chevrons, verbeende pezen, stukken bekken en de bijna volledige achterpoten. Beide exemplaren zijn juveniele dieren. BeschrijvingDe gevonden exemplaren van Emiliasaura zijn een kleine vijf meter lang. Een uniek kenmerk is dat bij de voorste sacrale wervels de gewrichtsvlakken in zijaanzicht een golvend profiel hebben. Er werden verder enkele typerende kenmerken vermeld. Het darmbeen is horizontaal lang met een golvende bovenrand en een brede uitholling voor de aanhechting van de musculus caudofemoralis brevis. De schacht van het dijbeen heeft een uitgebreide hoog geplaatste vierde trochanter op de achterzijde. De tweede teen draagt een korte robuuste voetklauw als bij de Ankylopollexia. FylogenieEmiliasaura is in de Rhabdodontomorpha geplaatst, als meest basale en geologisch oudste lid en het enige dat uit Zuid-Amerika bekend is. Literatuur
|