Emile Henricot

Afbeelding op het monument voor Emile Henricot in Court-Saint-Étienne

Emile Edouard Henricot (Ham-sur-Sambre, 29 januari 1838 - Alexandrië, Egypte, 27 februari 1910) was een Belgisch volksvertegenwoordiger en senator.

Levensloop

Henricot was een zoon van Edouard Henricot, burgemeester van Ham-sur-Sambre, en van Caroline Marchant. Hij trouwde met Anne Rucquoy en ze kregen vier kinderen, onder wie senator Paul Henricot.

Hij promoveerde tot mijningenieur (1863) aan de Universiteit van Luik. Hij werd achtereenvolgens:

  • ingenieur bij de Ateliers de Nivelles (1864),
  • ingenieur bij de Ateliers de Morlanwelz (1865),
  • beheerder-directeur van de Forges, Fonderie, Platinerie et Emaillerie de Court-Saint-Etienne (1865-1885),
  • eigenaar van de Forges, enz, omgedoopt in Usines Emile Henricot in Court-Saint-Etienne (1885-1910). Bij zijn dood stelde het bedrijf meer dan duizend personeelsleden te werk. Het kreeg internationale reputatie, maar werd in 1984 gesloten.

Van 1866 tot aan zijn dood was hij gemeenteraadslid van Court-Saint-Etienne, en was er ook schepen in 1879-1880 en in 1903-1910. Van 1882 tot 1888 was hij provincieraadslid voor Brabant.

Hij werd in juni 1888 verkozen tot liberaal volksvertegenwoordiger (bij ballotage, als enige liberaal naast katholieken) voor het arrondissement Nijvel, en vervulde dit mandaat van 1888 tot 1896. Hij was provinciaal senator voor Brabant, van 1900 tot aan zijn dood.

Henricot had ook nog de volgende activiteiten:

  • bestuurder van s.a. des Glaces d'Auvelais,
  • bestuurder van s.a. des Forges d'Aiseau,
  • majoor van de Burgerwacht van Floreffe,
  • medestichter van de Société belge des ingénieurs et des industriels,
  • voorzitter van het Syndicat de la Bourse des métaux et Charbons,
  • voorzitter van de Hulpkas van Court-Saint-Etienne,
  • lid van de vrijmetselaarsloge Les Amis Philanthropes n° 2 in Brussel.

Literatuur

  • Paul VAN MOLLE, Het Belgisch parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
  • Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894, Brussel, 1996.
  • E. DE BUISSERET & J. HENRICOT, Les Henricot du Namurois et de Court-Saint-Etienne, in: L'Intermédiaire des généalogistes, 1972.