Deze ervaringen heeft Dunant neergeschreven in zijn werk Un souvenir de Solférino. Naast een lange beschrijving van wat hij zag op het slagveld, ijverde hij tevens voor de oprichting van hulpverleningsorganisaties in ieder land, die bij gewapende conflicten de slachtoffers zouden kunnen verzorgen:[1]
"N'y aurait-il pas moyen, pendant une époque de paix et de tranquillité, de constituer des sociétés de secours dont le but serait de faire donner des soins aux blessés, en temps de guerre, par des volontaires zélés, dévoués et bien qualifiés pour une pareille œuvre?"[vertaling 1][2][3]
Tevens pleitte hij voor een verdrag gericht op de bescherming van gewonden van alle strijdende partijen en op de bescherming van zij die hen verzorgen:
Dans des occasions extraordinaires, comme celles qui réunissent, par exemple à Cologne ou à Châlons, des princes de l'art militaire, appartenant à des nationalités différentes, ne serait-il pas à souhaiter qu'ils profitent de cette espèce de congrès pour formuler quelque principe international, conventionnel et sacré, lequel une fois agréé et ratifié, servirait de base à des Sociétés de secours pour les blessés dans les divers pays de l'Europe?[vertaling 2][3][4]
Dunant publiceerde dit boek in 1862 op eigen kosten en stuurde er exemplaren van op naar de belangrijkste Europese politieke en militaire gezagsdragers. Het boek werd vertaald in elf talen.
Gevolgen
Als gevolg van de publicatie van Un souvenir de Solférino werd in 1863 het Comité international de secours aux militaires blessés opgericht. In 1876 werd dit het Internationaal Comité van het Rode Kruis. In 1864 werd de oorspronkelijke versie van de Eerste Geneefse Conventie aangenomen, die veelvuldig tegemoetkomt aan de voorstellen geformuleerd door Dunant.
(nl) Dunant, Henri, Een herinnering aan Solferino, Nederlandse vertaling van het werk van Dunant op de website van het Nederlandse Rode Kruis.
Vertalingen
↑"Zou het niet mogelijk zijn om, in een tijd van rust en vrede, hulporganisaties op te richten met als doel het verlenen van zorg aan de gewonden in oorlogstijd, door bevlogen, toegewijde en uitstekend gekwalificeerde vrijwilligers?"
↑"Zou het bij speciale gelegenheden waarbij bijvoorbeeld prinsen met een militaire loopbaan van verschillende nationaliteiten elkaar ontmoeten in Keulen of Châlons, niet wenselijk zijn dat zij van dit soort ontmoetingen gebruik maken om een internationaal uitgangspunt te formuleren, vastgelegd in een onschendbare conventie die, eenmaal overeengekomen en geratificeerd, de basis zou kunnen vormen voor hulporganisaties voor gewonden in de verschillende Europese landen?"