Diuma (ook Dwyna en Duma) was de eerste bisschop van het Angelsaksische koninkrijk Mercia. Tegelijkertijd was hij ook bisschop van het koninkrijk Lindsey en het gebied van de Midden Angelen.[1]
Diuma was een geestelijke van Ierse afkomst en werd voor het eerst in 653 genoemd toen hij Peada, zoon van heidense koning van Mercia, Penda, doopte, vlak voor diens bruiloft met Alhflaed, dochter van koning Oswiu van Northumbria.[2]
Na de dood van Penda in 655 tijdens de Slag bij Winwaed, werd Diuma door Finian van Lindisfarne tot bisschop van Mercia gewijd. De grenzen van zijn bisdom zijn echter niet meer precies te bepalen.[3]
Volgens Beda was hij bisschop maar voor een korte periode. De precieze sterfdatum van Diuma is onbekend, maar kan niet later dan het jaar 659 geweest zijn.[4]
↑M. Gallyon, The Early Church in Wessex and Mercia, p. 86
Steven Basset (ed.): The Origins of Anglo-Saxon Kingdoms, Leicester University Press, Leicester 1989, ISBN 0-7185-1317-7.
Bede's Ecclesiastical History of the English Pople, B. Colgrave & R.A.B. Mynors (Hrsg.), Clarendon, Oxford 1969, ISBN 0-1982-2202-5.
James Campbell (ed.): The Anglo-Saxons, Phaidon, London 1982, ISBN 0-7148-2149-7.
Margaret Gallyon: The Early Church in Wessex and Mercia. Terence Dalton, Lavenham 1980, ISBN 0-9009-6358-1
Nicholas J. Higham: The Convert Kings: Power and Religious Affiliation in Early Anglo-Saxon England, Manchester University Press, Manchester 1997, ISBN 0-7190-4827-3.
Frank M. Stenton: Anglo-Saxon England. 3rd ed., Oxford University Press, Oxford 1971, ISBN 0-1928-0139-2.
Ian W. Walker: Mercia and the Making of England. Sutton, Stroud 2000 ISBN 0-7509-2131-5
