Dalilla Hermans (1986) is een Belgische schrijfster van Rwandese afkomst.[1] Ze is vaste columniste bij De Standaard[2] en was redactrice bij Charlie Magazine.[3][4]
Biografie
Hermans is geboren in Rwanda, en werd op de leeftijd van twee en een half jaar geadopteerd door een Belgisch gezin.[5] Ze groeide op in de Kempen. In 2014 werd ze bekend toen ze een open brief schreef waarin ze racisme aankaartte.[6][7]
In 2014 deed ze voor Groen mee aan de Belgische federale verkiezingen, ze stond daarbij op de zestiende plaats in de Antwerpse lijst. Ze wist dat dit een onverkiesbare plaats was, en omschrijft zichzelf dan ook niet als politica:[8]
- Ik wist op voorhand dat het een absoluut onverkiesbare plaats was, en had ook geen enkele ambitie om effectief de politiek in te gaan. Nog steeds niet trouwens. Telkens als iemand me omschrijft of aankondigt als politica gaan mijn nekharen ervan overeind staan. Dat was ik toen niet, en ben ik nu niet.
In 2016 was ze een van de wekelijks gevolgde televisiekijkers in het Eén-programma Hallo televisie!. Ze nam ook deel aan Kalmte Kan U Redden en Rijden Doe Je Zo.
In 2017 verscheen bij uitgeverij Manteau haar boek Brief aan Cooper en de wereld, waarin ze door middel van een brief aan haar oudste zoon haar levensverhaal vertelt.[9] Datzelfde jaar was ze een van de deelneemsters aan de televisiequiz De Slimste Mens ter Wereld,[10] waar ze de finaleweken haalde.
In 2018 verscheen het boek Zwart - Afro-Europese literatuur uit de Lage Landen, onder redactie van Vamba Sherif en Ebissé Rouw, waarin een beschouwing van Hermans is opgenomen: Zwarte gedachten. Haar kinderboek Brown Girl Magic verscheen in 2018 bij Davidsfonds uitgeverij, het boek werd geïllustreerd door Fatinha Ramos.
In 2019 stond ze in voor het kerstessay van De Standaard met als titel Oogkleppen af. Wat ik na vijf jaar inzag over antiracisme.[11]
Ze schreef de theatervoorstelling Her(e) over zichtbaarheid en onderrepresentatie van zwarte vrouwen, die begin februari 2020 in première ging in Gent.[7] In haar boek Het laatste wat ik nog wil zeggen over racisme (2020)[7] beschrijft ze representatie als een belangrijk aspect bij het tegengaan van alledaags en structureel racisme.[12]
In 2023 werd ze door haar woonplaats Brugge aangesteld als trajectcoördinator voor het plan om in 2030 culturele hoofdstad van Europa te worden. Hierop volgde kritiek van Vlaams Belang en N-VA (de N-VA-gemeenteraadsleden aanvaardden de aanstelling uiteindelijk wel[13]) - verwijzend naar vroegere uitspraken[14] van Hermans die ze als antiblank racisme en woke extremisme omschrijven - en gebruikers op sociale media, waarop berichten verschenen die door media als haatdragend worden beschreven en door leden van het stadsbestuur als racisme worden bestempeld.[15][16][17][18]
Datzelfde jaar werd ze jurylid van de Libris Literatuur Prijs 2024.[19]
Bibliografie
Bibliografie
|
Jaar |
Titel |
Uitgeverij |
ISBN |
Opmerkingen
|
2017 |
Brief aan Cooper en de wereld |
Manteau |
9789022334218 |
Autobiografisch, brief aan haar zoon
|
2018 |
Brown Girl Magic - een boek voor, door en over bruine meisjes |
Davidsfonds |
9789059089372 |
Kinderboek, geïllustreerd door Fatinha Ramos
|
2018 |
Zwart - Afro-Europese literatuur uit de Lage Landen |
Atlas Contact |
9789025451547 |
Een verzameling teksten, onder redactie van Vamba Sherif en Ebissé Rouw, waarin een beschouwing van Hermans is opgenomen: Zwarte gedachten.
|
2019 |
Black-out |
Horizon (uitgeverij) |
9789492958419 |
Literaire thriller
|
2019 |
Oogkleppen af. Wat ik na vijf jaar inzag over antiracisme |
De Standaard |
9789492958419 |
Kerstessay van De Standaard
|
2020 |
AfroLit - moderne literatuur uit de Afrikaanse diaspora |
Uitgeverij Pluim |
9789083073637 |
Een verzameling teksten, samengesteld door Dalilla Hermans en Ebissé Rouw. Met bijdragen van Akwasi Owusu Ansah (NL), Avery Bertrand Iradukunda (BE), Babs Gons (NL), Bambi Cueppens (BE), Carolina Maciel de Franca (BE), Chris Polanen (NL), Esther Duysker (NL), Grâce Ndjako (NL), Hasna Ankal (BE), Lisette Ma Neza (NL), Malique Mohamud (NL), Nadia Nsayi (BE), Nyira Hens (BE), Rachel Rumai Diaz (NL), Sayonara Stutgard (NL), Seckou Ouologuem (BE), Sesa Poetry (BE), Suleiman Addonia (BE) en Tracy Tansia (BE).
|
2020 |
Het laatste wat ik nog wil zeggen over racisme |
Borgerhoff & Lamberigts |
9789463931861 |
|
2021 |
Liberté, égalité, Beyoncé |
De Geus |
9789083112268 |
Samenstelling en voorwoord door Munganyende Hélène Christelle. Verhalen/essays over de invloed van Beyoncé. Met bijdragen van Rowan Blijd, Ernestine Comvalius, Babeth Fonchie Fotchind, Clarice Gargard, Dalilla Hermans, Angelique Houtveen, Sabrine Ingabire, Soe Nsuki, Amanda Rijff en Marian Spier.
|
2022 |
De buitenkant - Vrouwen over de rol van het uiterlijk |
Uitgeverij Pluim |
9789493256569 |
Samengesteld door Milou van Rossum. Met bijdragen van Dilara Bilgiç, Daan Borrel, Machteld van Gelder, Dalilla Hermans, Bregje Hofstede, Yvonne Kroonenberg, Anja Meulenbelt, Ileen Montijn, Anousha Nzume, Marja Pruis, Joyce Roodnat, Xandra Schutte, Mieke van Stigt en Manon Uphoff.
|
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Ellen Maerevoet, Dalilla Hermans: "Ontzettend racistische afbeelding van zwarte man in "Suske & Wiske"". vrtnws.be (25 juni 2017). Geraadpleegd op 13 februari 2019.
- ↑ De Standaard - Columns Dalilla Hermans. De Standaard. Gearchiveerd op 5 augustus 2020. Geraadpleegd op 16 augustus 2020.
- ↑ Dalilla Hermans. Charlie Magazine. Gearchiveerd op 22 april 2019. Geraadpleegd op 13 februari 2019.
- ↑ Onze sprekers - Dalilla Hermans. Charlie Magazine. Gearchiveerd op 13 februari 2019. Geraadpleegd op 13 februari 2019.
- ↑ Anouk van Kampen, ‘Mensen staren me aan als ik met mijn blanke man op straat loop’. NRC Handelsblad (30 juni 2017). Geraadpleegd op 13 februari 2019.
- ↑ Dalilla Hermans. Standaard Uitgeverij. Gearchiveerd op 7 november 2017.
- ↑ a b c Marijke de Vries, Interview - Dalilla Hermans: ‘Ik heb met trollen koffie gedronken om racisme te bestrijden’ . Trouw (16 februari 2020). Geraadpleegd op 28 oktober 2023.
- ↑ Dalilla Hermans (2020). Het laatste wat ik nog wil zeggen over racisme. Borgerhoff & Lamberigts, "Tokenisme toegelicht", pp. 44-45. ISBN 9789463931861. Geraadpleegd op 16 augustus 2020.
- ↑ Brief aan Cooper en de wereld. Standaard Uitgeverij. Gearchiveerd op 7 november 2017.
- ↑ Eline Debie, Dalilla Hermans vanavond in 'De Slimste Mens': 'Ik doe mee om te tonen dat ik níét de hele tijd pissed ben'. Flair (Vlaams tijdschrift) (24 oktober 2017). Geraadpleegd op 13 februari 2019.
- ↑ Dalilla Hermans, Luister naar het kerstessay van Dalilla Hermans - deel 5 (slot). De Standaard (31 december 2019). Geraadpleegd op 5 januari 2020.
- ↑ Anouk van Kampen, Recensie - Een handleiding tegen racisme . NRC (13 maart 2020). Geraadpleegd op 28 oktober 2023.
- ↑ "Honderden mensen voeren actie in Brugge na haatberichten naar Dalilla Hermans" VRT NWS / Radio 2, 24 april 2023: "N-VA had zich de voorbije weken ook kritisch uitgelaten over Hermans, maar omdat de selectieprocedure correct verlopen is, aanvaardt N-VA de aanstelling."
- ↑ Beel, Maarten Goethals en Veerle, ‘Ooit vroeg iemand: wordt het water vuil als jij in de jacuzzi zit?’. De Standaard (1 juli 2017). Geraadpleegd op 23 april 2023.
- ↑ KW, Redactie, De aanstelling van Dalilla Hermans tot trajectcoördinator voor 2030 verdeelt politiek Brugge. KW.be (12 april 2023). Gearchiveerd op 20 april 2023. Geraadpleegd op 25 april 2023.
- ↑ Bart De Wever: “Als een blanke zou hebben gezegd over zwarten wat Dalilla Hermans zei over blanken, zou hij voor de rechter moeten komen”. Het Nieuwsblad. Geraadpleegd op 22 april 2023.
- ↑ Schrijfster Dalilla Hermans reageert op haatberichten na aanstelling als trajectcoördinator om Brugge culturele hoofdstad 2030 te maken. VRT NWS (5 april 2023). Geraadpleegd op 17 april 2023.
- ↑ Antiwoke-offensief leidt tot racistische bagger aan adres van Dalilla Hermans: “Het blijft schrikken en slikken”. Het Nieuwsblad (11 april 2023). Geraadpleegd op 23 april 2023.
- ↑ Dalilla Hermans in jury Libris Prijs 2024. De Standaard (22 mei 2023). Gearchiveerd op 22 mei 2023. Geraadpleegd op 23 mei 2023.