|
Communistische Partij van de Russische Federatie
De Communistische Partij van de Russische Federatie (KPRF/CPRF) (Russisch: Коммунистическая партия Российской Федерации (КПРФ); Kommoenistitsjeskaja partia Rossiejskoj Federatsii) is een communistische partij in Rusland. De oprichting vond plaats op het tweede congres van Communistisch Rusland op 14 februari 1993, als opvolger van de Communistische Partij van de Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek. De partij heeft 81 regionale afdelingen en had in 2015 160.000 leden.[1] De gebieden waar de partij veel aanhang heeft worden de 'Rode Gordel' (Красный пояс, Krasnyj pojas) genoemd. Het strategische doel van de partij is een "nieuw socialisme" bouwen in Rusland. Op de korte termijn wil de partij het volgende doen: "patriottische krachten" aan de macht brengen, minerale hulpbronnen en van strategische sectoren van de economie nationaliseren met behoud van de kleine en middelgrote ondernemingen en een sociaal overheidsbeleid. Sinds haar oprichting heeft de partij zich gepositioneerd als oppositie van de autoriteiten. Het is de op een na grootste politieke partij in de Russische Federatie. De jongerenorganisatie van de partij is de Leninistische Communistische Jeugdbond van de Russische Federatie. De partij wordt bestuurd door het Centraal Comité. IdeologieDe partij heeft sinds 2008 een nieuw partijprogramma, waarin zij verklaart de enige te zijn die opkomt voor de rechten van de mensen en de nationale belangen. Het strategische doel van de partij is in Rusland een "nieuw socialisme" bouwen, het "socialisme van de 21ste eeuw".[9] In haar programma verklaart zij te worden geleid door het marxisme-leninisme, gebaseerd op de ervaringen en resultaten van interne en wereldwijde wetenschap en cultuur.[9] Het programma noemt ook "de confrontatie tussen de nieuwe wereldorde en het Russische volk", "met zijn duizendjarige geschiedenis en zijn kwaliteiten".[10] Volgens haar programma acht de Communistische Partij het noodzakelijk om het land in drie fasen te hervormen. In de eerste fase is het plan om de macht aan de arbeiders te geven, die daarbij vertegenwoordigd worden door een coalitie onder leiding van de Communistische Partij. VerkiezingenParlementsverkiezingen
In de eerste parlementsverkiezingen voor het Staatsdoema werd de partij derde en kreeg 12,4% van de stemmen (45 zetels). Daarna steeg de populariteit van de partij en bij de tweede parlementsverkiezingen werd de partij eerste met 22,3% van de stemmen (157 zetels). Bij de volgende parlementsverkiezingen in 1999 werd de partij ook eerste met 24,29% van de stemmen (113 zetels). In 2003 kregen de communisten 12,8% van de stemmen en 51 zetels in het Staatsdoema. Zjoeganov noemde het een "weerzinwekkend schouwspel" en beschuldigde het Kremlin van het opzetten van een "neppartij", Rodina, om zijn stemmen te stelen.[11] Vervolgens kregen ze in 2007 11,57% van stemmen en 52 zetels. Bij de voorlaatste parlementsverkiezingen in 2011 nam de populariteit toe en kregen ze 19,19% van de stemmen en 92 zetels. Presidentsverkiezingen
In alle presidentsverkiezingen die gehouden zijn in de Russische Federatie werd de partij tweede. De partij had de presidentsverkiezingen in 1996 eigenlijk gewonnen, maar er werd op grote schaal fraude gepleegd voor Boris Jeltsin.[12][13] Zjoeganov kreeg volgens de officiële resultaten 17,18% van de stemmen bij de presidentsverkiezingen van 2012, bij de verkiezing werd vervolgens onafhankelijke waarnemers op grote schaal fraude gepleegd in het voordeel van Vladimir Poetin.[14] Hij noemde de verkiezing er "één van dieven, en absoluut oneerlijk en onwaardig".[15] GeschiedenisDe partij werd in februari 1993 opgericht op een 'Tweede Buitengewone Congres', waar het zichzelf de opvolger van de Communistische Partij van de Russische Sovjet Federatieve Socialistische Republiek noemde.[16] De KPRF wordt geleid door Gennadi Zjoeganov, begin 1993 de mede-oprichter van de partij en onder anderen de voormalige Sovjet-politici Jegor Ligatsjev en Anatoli Lukianov. Zjoeganov was een criticus van Alexander Jakovlev, de godfather van de glasnost. Een nieuwe overkoepelende beweging werd gevormd op initiatief van de KPRF op 7 augustus 1996. Zij heette Volkspatriottische Unie van Rusland (NPSR) en bestond uit meer dan 30 linkse en rechtse nationalistische organisaties, zoals de Russische Volksunie geleid door Sergej Baboerin. Zjoeganov werd door deze alliantie gesteund als presidentskandidaat tijdens de presidentsverkiezingen in 1996 en in 2000. Tijdens de presidentsverkiezingen in 1996 werd de KPRF ondersteund door de prominente Aleksandr Zinovjev (een voormalige Sovjetdissident, die een aanhanger van het communisme werd tijdens de perestrojka). Een andere prominente aanhanger van de KPRF is de natuurkundige Zjores Alferov, aan wie in 2000 de Nobelprijs voor de Natuurkunde werd gegeven. PartijprogrammaOnder de huidige omstandigheden in de Russische Federatie zegt de communistische partij het volgende te willen doen[9]:
Galerij
Zie ook
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
 Zie de categorie Communist Party of the Russian Federation van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
  ·  ·  |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
