City of New OrleansCity of New Orleans is een lied geschreven rond 1971 door Steve Goodman. De melodie is in Nederland en België vooral bekend van Gerard Cox' hit 't Is weer voorbij die mooie zomer, dat een vrije vertaling was van een Franse tekst op dezelfde melodie. TekstHet folklied vertelt in nostalgische bewoordingen over een treinreis tussen Chicago en New Orleans met de Illinois Central Railroad:
VertolkingenHet lied werd door talloze artiesten opgenomen, onder wie Steve Goodman zelf, Arlo Guthrie en Willie Nelson, die er in de Verenigde Staten redelijke hits mee hadden. Andere noemenswaardige artiesten die het nummer in hun repertoire opnamen, zijn Johnny Cash, John Denver, Lynn Anderson, Judy Collins, Lizzie West en Jerry Reed. In Nederland werd het vertolkt door Albert West. Steve Goodman
Steve Goodman bracht het uit als zijn debuutsingle[1] afkomstig van zijn debuutalbum. Hij werd daarbij gestuurd door drie topmuzikanten achter de studiotafel: Kris Kristofferson, Norman Putman en Paul Anka. De B-kant Would you like to learn te dance? kwam van dezelfde combinatie. Goodman nam van City of New Orleans zowel een mono- als een stereoversie op. Opnamen vonden plaats in de Quadraphonic Sound Studios in Nashville (Tennessee) van Norbert Putnam en David Briggs, die dan ook een partijtje achter de piano meespeelden. Een hit werd het nergens. Arlo Guthrie
De protestzanger Arlo Guthrie had meer succes met The city of New Orleans.[2] Hij stond met het lied zestien weken in de Billboard Hot 100 met plaats 18 als hoogste notering, maar dat was pas in de 14e week, daarna zakte het snel weg. Arlo Guthrie ging zich vervolgens bemoeien met de presidentsverkiezingen van 1972, hij werkte daarin samen met Todd Rundgren, Beaver & Krause, America, Leech & Eddie en The Beach Boys. Ook Guthrie kon gebruik maken van een muziekproducent, die het klappen van de zweep kende: Lenny Waronker. NPO Radio 2 Top 2000City of New Orleans (Arlo Guthrie) stond alleen in 1999 in de NPO Radio 2 Top 2000, op plek 1685. Willie Nelson
Coutryzanger Willie Nelson nam het in oktober 1983 op voor zijn album met de gelijknamige titel.[3] Hij haalde de Billboard Hot 100 niet, maar haalde wel de nummer 1-positie in de countrylijsten van zowel de Verenigde Staten als Canada. Willie Nelson won met zijn uitvoering een Grammy. VertalingenVoorts verscheen het lied in andere talen, waarbij de vertaalde tekst soms niets meer te maken had met het origineel:
Geen van genoemde versies haalde de Belgische dan wel Nederlandse hitparades. Nederlands
Bronnen, noten en/of referenties
|