Buchara[1] (Oezbeeks: Buxoro; Perzisch: بُخارا; Bukhârâ; Russisch: Бухара; Tataars: Boxara) is een van de belangrijkste steden in het huidige Oezbekistan. Buchara telt naar schatting 234.700 inwoners.
Cultuur
De bevolking bestaat voor het merendeel uit etnischeOezbeken en Tadzjieken. Samen met Samarkand vormt de stad een historische en cultureel centrum van het land.
Het historische centrum van Buchara is door UNESCO tot werelderfgoed verklaard. De gerestaureerde monumenten zijn in de loop der eeuwen vaak meerdere malen (deels) herbouwd. Tot de belangrijkste bezienswaardigheden behoren:
Bezienswaardigheden
Het Po-i-Kalân Complex bestaande uit:
De Kalyan-minaret of Grote Minaret (Perzisch: Minârâ-i Kalân ) deels 12e eeuw.
Het Lab-I Hauz (Bij de vijver) ensemble met de Nadir Divanbegi-madrassa (vroege 17e eeuw) en de Kukeldash-madrassa (late 16e eeuw)
De Kosh-madrassa, bestaand uit de Modar-I Khan- en de Abdullah Khan-madrassa.
Ulug Beg Madrassa (vroege 15e eeuw) en de tegenoverliggende 17e-eeuwse Abdul Azis Madrassa.
Chor Minor (Vier minaretten); de voormalige (19e-eeuwse) toegangspoort tot een madrassa.
Magok-i-Attari, deels 16e-eeuws, gebouwd op vroegere fundamenten van onder meer een zoroastrische tempel.
De als bazaar fungerende:
Tok-i Zaragon, koepel van de juweliers.
Tok-i Tilpak Furushon, koepel van de hoedenmakers.
Tok-i Sarrafon, koepel van de geldwisselaars.
De Ark (het Fort), stadspoort, kazerne en militaire versterking; deels 16e-/18e-eeuws.
Buchara is befaamd om het borduurwerk. Met name goudborduurwerk en het borduren van de zogenaamde Suzani's kent hier een lange traditie.
Onder een Bucharatapijt (ook: Bochara kleed) verstaat men een (niet per se in Buchara) geknoopt oosters tapijt, met een patroon dat grotendeels bestaat uit zich herhalende geometrische, in oorsprong tribaleemblemen van Centraal-Aziatische tot de Turkse volkeren behorende nomaden.
· 
· 
