|
Bob Wollek Bob Wollek (Straatsburg, 4 november 1943 – Florida, 16 maart 2001) was een Franse autocoureur die vooral actief was in het sportwagenracen. Lagere klassenNa een korte skicarrière, afgebroken door een kwetsuur, ging hij zich volledig toeleggen op de autosport. In 1968 eindigde hij als tweede achter François Migault in le Volant de l'ACO op het circuit van Bugatti (Le Mans). Later dat jaar won hij de Alpine Trofee Le Mans waardoor hij mocht deelnemen aan 24 uur van Le Mans van dat jaar. Hij eindigde als elfde en werd tweede in zijn klasse. Ondanks bescheiden resultaten in 1969 in het Formule France kampioenschap nam hij een jaar later deel aan het Franse Formule 3 kampioenschap. In 1971 nam hij deel aan het Europees kampioenschap Formule 2 als teammaat van Tim Schenken voor het Rondel team van Ron Dennis, de latere teambaas van McLaren. Alleen in Oostenrijk slaagde hij er in om één puntje te scoren. Ook in 1972 bleef hij bij Rondel in het Europees kampioenschap Formule 2. Hij behaalde 21 punten, podiumplaatsen in Hockenheim en Albi en zelfs een overwinning in Imola. Dit alles was goed voor een zevende plaats in de eindstand. Maar ondanks deze beloftevolle resultaten, borg Bob Wollek zijn Formule 1-ambities op en legde zich vanaf nu toe op het Sportwagen gebeuren. SportwagensHij won vier keer de 24 uren van Daytona (1983, 1985, 1989 en 1991). Daarmee is hij na Hurley Haywood en Scott Pruett de rijder die deze race het vaakst wist te winnen. Hij deelt dit record met Pedro Rodríguez, Peter Gregg en Rolf Stommelen. Zeven weken na zijn tweede zege in de 24 uren van Daytona behaalde hij in 1985 ook zijn enige zege in de 12 uren van Sebring. Hij won o.a. ook bekende sportwagenraces zoals de 1000 km van Brands Hatch (1986), de 1000 km van Monza (1983), de 1000 km van Mugello (1983), de 1000 km van de Nürburgring (1979 op de Nordschleife), de 1000 km van Spa (1985) en de 1000 km Suzuka (1981 en 1994). Tussen 1975 en 1983 was hij actief in het Deutsche Rennsport Meisterschaft en behaalde er twee maal de titel (1982 en 1983). Ook behaalde hij verschillende overwinningen in de Interserie. 24 uren van Le MansBob Wollek nam 30 keer deel aan de 24 uren van Le Mans. Alleen Henri Pescarolo deed beter met 33. Merkwaardig genoeg behaalde hij geen enkele keer de overwinning. Met zijn zes podiumplaatsen (vier keer tweede en tweemaal derde) is hij de rijder met het grootst aantal podiumplaatsen zonder ooit de zege te behalen. Het Britse tijdschrift Autosport plaatste hem daardoor op de tweede plaats van de lijst van The greatest sportscar drivers never to win the Le Mans 24 Hours (op de eerste plaats stond Stirling Moss)[1]. Vooral in 1997 en 1998 was hij dicht bij een zege. Na meer dan 12 uur aan de leiding te hebben gereden en met minder dan acht uren te gaan, ging Wollek in 1997 in de bocht van Arnage, een van de traagste bochten van het circuit, om onduidelijke redenen van de baan. Later zei hij hierover het volgende:[2]
In 1998 lag het team van Bob Wollek op de tweede plaats op korte afstand van hun ploegmaats bij Porsche AG. Net op het moment dat de leidende Porsche een probleem had, ging Jörg Müller, een van de twee co-rijders van Wollek, van de baan en beschadigde de bodemplaat van de wagen. Zonder de tijd die verloren werd om deze te herstellen, hadden zij op dat moment de leiding van de wedstrijd kunnen overnemen. OverlijdenWollek kwam om het leven toen hij op 16 maart 2001 na de trainingsritten voor de 12 uren van Sebring werd aangereden door een wagen toen hij met de fiets terugreed naar zijn hotel. Hij overleed op weg naar het ziekenhuis. Bob Wollek was 57 jaar. Statistieken
a onreglementaire olieverversing
Bronnen, noten en/of referenties
 ·  ·  · · |
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
