De bestuurlijke indeling van de Republiek Servië wordt geregeld door de Wet op de territoriale organisatie van Servië (Servisch: Zakon o Teritorijalnoj Organizaciji Republike Srbije). Deze wet werd van kracht na zijn publicatie in het Staatsblad van de Republiek Servië op 29 december2007.[1] Volgens deze wet vormen de gemeenten,steden en de hoofdstad Belgrado de basiseenheden van de territoriale organisatie van Servië. De wet onderscheidt tevens twee autonome provincies, de Autonome Provincie Kosovo en Metohija en de Autonome Provincie Vojvodina. Hoewel Kosovo sinds juni 1999 met de aanvaarding van Veiligheidsraadresolutie 1244, onttrokken werd aan de macht van Servië en hoewel Kosovo op 17 februari2008 eenzijdig zijn onafhankelijkheid heeft uitgeroepen en dus een de facto onafhankelijke staat is, blijft Servië Kosovo - ook in zijn wetgeving - beschouwen als een onlosmakelijk deel van zijn eigen grondgebied. Het deel van Servië wat buiten Kosovo en Vojvodina valt, wordt Centraal-Servië genoemd. Centraal-Servië is geen bestuurlijke eenheid.
Naast de Wet op de territoriale organisatie van Servië bepaalt de Ordonnantie over de administratieve districten (Servisch:Uredba o upravnim okruzima)[2] dat Servië wordt onderverdeeld in 29 administratieve districten (upravni okrug). Alle gemeenten en steden, buiten de stad Belgrado, worden ondergebracht binnen deze districten. Volgens deze ordonnantie zijn er 17 administratieve districten in Centraal-Servië, 7 in Vojvodina en 5 in Kosovo en Metohija.
Autonome provincies
Autonome provincies zijn territoriale eenheden met een zekere vorm van lokale autonomie. De wet onderscheidt twee autonome provincies, de Autonome Provincie Kosovo en Metohija en de Autonome Provincie Vojvodina.
Vojvodina
Zie Vojvodina voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Het grondgebied van de Autonome provincie Vojvodina is onderverdeeld in 40 gemeenten en 6 steden.
De Servische overheid bepaalde op 29 januari1992 met een ordonnantie/verordening (Uredba o načinu vršenja poslova ministarstava i posebnih organizacija van njihovog sedišta)[3] dat de districten (Servisch: okrug) "regionale centra van het staatsgezag" zijn. Op 27 februari2006 werd deze ordonnantie vervangen door de "Ordonnantie over de administratieve districten". Deze ordonnantie bepaalde dat de namen van alle districten werden veranderd van okrug (district) naar upravni okrug (administratief district).
Servië wordt volgens de Ordonnantie over de administratieve districten onderverdeeld in 29 administratieve districten (upravni okrug). Volgens deze ordonnantie zijn er 17 administratieve districten in Centraal-Servië, 7 in Vojvodina en 5 in Kosovo en Metohija. Een administratief district wordt bestuurd door een prefect (načelnik) die benoemd wordt door de centrale overheid.
De gemeente (Servisch: opština/општина) vormt de basiseenheid van het lokale zelfbestuur. Een gemeente dient minimum 10.000 inwoners te hebben. Servië bestaat momenteel uit 150 gemeenten.
Zie Belgrado voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
De stad Belgrado vormt een aparte territoriale eenheid bepaald door de Servische grondwet en de Wet op de territoriale organisatie van Servië. Belgrado bestaat uit 10 stadsgemeenten (Gradska opština) en 7 landelijke gemeenten (Prigradska opština).[4]