Arne Eggen
Arne Eggen (Trondheim, 28 augustus 1881 – Bærum, 26 oktober 1955) was een Noors componist en organist. AchtergrondArne Eggen werd net als broer Erik Eggen (ook componist) geboren binnen het gezin van horlogemaker Johan Andreas Eggen (1848-1927) en Berte Eriksen Kurud (1848-1927), die vijf kinderen kregen. Hij huwde in 1916 met Engel Johanne Othilie Sparre Gulbranson (18 juli 1878 – 1 juni 1918). Zijn vrouw overleed al binnen twee jaar na het huwelijk. Zij was de zuster van de fameuze operazangeres Ellen Gulbranson. MuziekDe bedoeling was dat hij leraar werd. Nadat hij een kleine studie had afgerond wendde hij zich tot het bespelen van het orgel en compositie. Hij kreeg lessen van Catharinus Elling (compositie) , Peter Lindeman (orgel) en Christian Johnson (piano). In 1905 studeerde hij af aan de voorloper van het Conservatorium van Oslo. Verdere studies vonden plaats aan het Conservatorium van Leipzig bij Stephan Krehl (compositie) en Karl Straube (orgel). Na een jaar werd hij benoemd tot organist van de Bragerneskerk te Drammen, een functie die op 1 seizoen na (1909/1910) beoefende van 1907 tot 1924. Vanaf 1924 was het achtereenvolgens organist in Bryn en de Tanumkerk in Baerum, alwaar hij in 1955 overleed. Vanaf de jaren 20 was hij voorts betrokken bij de Noorse componistenbond, die zich toen in een crisis bevond. De strijdende partijen (de behoudenden tegenover de vooruitstrevenden) moesten in die tijd bijeengebracht worden. Eggen was van 1928 tot 1945 voorzitter van die bond en werd bij zijn afscheid benoemd tot erevoorzitter. Hij was in die tijd ook betrokken bij TONO, de auteursrechteninstantie in Noorwegen (1927-1945).[1] Vanaf 1934 kreeg hij een staatstoelage. WerkenVan zijn verscheen een aantal werken. Hij bouwde daarin voort op de traditie die gestart was door Edvard Grieg en Johan Svendsen, maar ook bleef hij trouw aan zijn docent Straube. Gezien de ontwikkelingen in de klassieke muziek van de 20e eeuw paste hij meer dissonantie toe. Ook flirtte hij met Neoclassicisme. Echter bijna alles werd vergeten, behalve enkele van zijn liederen in de romantische stijl op teksten van Arne Garborg en Bjørnstjerne Bjørnson. Oeuvre
Concert
Bronnen, noten en/of referenties
|