Araiochelys

Araiochelys
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Paleoceen
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Testudines
Onderorde:Pleurodira
Familie:Bothremydidae
Onderfamilie:Bothremydinae
Geslacht
Araiochelys
Gaffney, 2006
Typesoort
Araiochelys hiramayai
Araiochelys op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Araiochelys[1] ('smalle schildpad') is een geslacht van uitgestorven pleurodire schildpadden dat werd ontdekt in het Ouled Abdoun-bekken in Marokko.

Naamgeving

Het geslacht bestaat uitsluitend uit de typesoort Araiochelys hiraymai in 2006 benoemd door Eugene S. Gaffney, Tong Haiyan en Peter Andre Meylan. De geslachtsnaam is een combinatie van het Grieks araios, 'smal', een verwijzing naar de smalle maalvlakken, en chelys, 'schildpad'. De soortaanduiding eert Ren Hirayama.

Ontdekking

Araiochelys werd ontdekt in het Ouled Abdoun-bekken van Marokko, vooral bekend om zijn fossielen uit het Maastrichtien en Paleoceen. Het holotype is THUg 3338. Het bestaat uit een schedel, onderkaken, delen van het pantser en delen van de ledematen.

Beschrijving

Het preorbitale gedeelte van de schedel van Araiochelys is smaller dan bij alle andere leden van de Bothremydinae. De maalvlakken zijn smaller. De centrale opening van de neusgaten waaiert meer zijwaarts uit. De onderkaak is smal.

De opgaande tak van het bovenkaaksbeen is smal in tegenstelling tot Bothremys. De rand die de onderrand van de oogkas vormt, is relatief opvallend, ook in tegenstelling tot Bothremys.

Fylogenie

Araiochelys is in 2006 in de Bothremydina.