|
Ankyramorpha
De Ankyramorpha ('ankervormen' naar de vorm van de interclavicula) zijn een clade van uitgestorven procolophonomorfe parareptielen die leefden tussen het Vroeg-Cisuralien (Midden-Sakmarien) tot het Laat-Trias (Laat-Rhaetien) van Afrika, Antarctica, Azië, Australië, Europa, Noord-Amerika en Zuid-Amerika. Deze clade werd benoemd in een parareptielenonderzoek uit 1996 door Michael deBraga en Robert R. Reisz.[1] Dezen gaven de naam Ankyramorpha aan een nieuw erkende clade gedefinieerd als de laatste gemeenschappelijke voorouder van de Procolophonia, Macroleter, de Lanthanosuchoidea en Acleistorhinus; en al zijn nakomelingen. Deze clade-naam wordt nog steeds gebruikt door moderne parareptielenstudies. Het vergelijkbare begrip Hallucicrania werd benoemd in een eerder onderzoek uit 1995 door Michael S. Y. Lee, die het definieerde als het de nodusclade gevormd door de laatste gemeenschappelijke voorouder van de lanthanosuchiden en pareiasauriden (pareiasauriërs + Sclerosaurus) en al zijn nakomelingen. In tegenstelling tot Ankyramorpha, die expliciet procolophonoiden omvatte, was Hallucicrania oorspronkelijk ontworpen om procolophonoiden uit te sluiten, waarvan Lee's analyse beweerde dat ze waren afgesplitst voorafgaand aan de divergentie tussen lanthanosuchiden en pareiasauriërs. Desalniettemin verwijzen Hallucicrania en Ankyramorpha, puur gezien de taxa die door hun definities worden omvat, naar een materieel identieke groep. De groep wordt gekenmerkt door een T-vormige interclavicula met lange slanke zijtakken met aan de voorzijden diepe groeven voor het contact met de sleutelbeenderen. Het volgende cladogram is vereenvoudigd naar de fylogenetische analyse van MacDougall en Reisz (2014) en toont de plaatsing van Ankyramorpha binnen Parareptilia. Verwantschappen binnen aangegeven eindcladen worden niet getoond.
Bronnen, noten en/of referenties
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
