AVRO RJ-100

RJ-100
AVRO RJ-100
Fabrikant British Aerospace
Type(n) BAe146
Lengte 30,l m
Spanwijdte 26,34 m
Hoogte (vanaf de grond) 8,61 m
Interieurbreedte 3,42 m
Stoelen voor passagiers 117
Leeggewicht 33.6572 kg
Vleugeloppervlak 77,3 m²
Max. startgewicht 46.040 kg
Max. brandstof 12.901 liter
Motoren 4 x Honeywell LF507 turbofans
Max. stuwkracht per motor 31,1 kN
Kruissnelheid 795 km/h
Kruishoogte 11.000 (plafond)
Max. reikwijdte 3.340 km
Eerste vlucht 13 mei 1992
Status In gebruik, Uit productie
Voornaamste gebruikers Brussels Airlines,

CityJet, Lufthansa CityLine, Swiss International Airlines

Aantal gebouwd 166 (1992-2003)
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart

De AVRO RJ-100 (vroeger British Aerospace 146) is een viermotorig turbofan hoogdekker passagiersvliegtuig voor de korte afstand. Het is een verlengde versie van de AVRO RJ-85 geschikt voor 117 passagiers. Op 13 mei 1992 maakte het toestel zijn eerste vlucht.

Het toestel is geschikt voor korte start- en landingsbanen. De turbofan motoren hebben een hoge bypass ratio en zijn relatief stil, hetgeen het toestel geschikt maak voor vliegvelden in dichtbevolkte stadscentra en dit leverde het de bijnaam Whisperjet op.[1] Hoewel in dit marktsegment niet gebruikelijk leverde de toepassing van vier motoren een aantal voordelen op. Ten eerste zorgen vier motoren voor een grote mate van redundantie. Ten tweede zorgen ze voor uitstekende prestaties op zowel korte startbanen als op hooggelegen vliegvelden in een warm klimaat (hot and high conditions).

Ombouw naar hybride en elektrische voortstuwing

In het ontwikkeltraject naar elektrisch vliegen spelen de RJ 100 en BAE 146 een nieuwe rol. Door de grote nuttige lading en de aanwezige vier motormontagepunten (hardpoints) is het toestel zeer geschikt als vliegend testbed (proefopstelling) voor nieuwe elektrische aandrijvingen. Hierbij worden één of twee turbofans vervangen door een elektrische voortstuwing. Het samenwerkingsverband Airbus/Rolls-Royce/Siemens gebruikte een BAE 146 als testvliegtuig voor hun E-Fan X-concept. De firma Wright Electric overweegt om een aantal BAE 146-toestellen om te bouwen naar volledig elektrische vliegtuigen met een bereik van 750 km.[2]

Gebruikers

Vlag van Albanië Albanië

Vlag van Australië Australië

Vlag van België België

Vlag van Bhutan Bhutan

Vlag van Bolivia Bolivia

Vlag van Botswana Botswana

Vlag van Brazilië Brazilië

Vlag van Bulgarije Bulgarije

Vlag van Canada Canada

Vlag van Chili Chili

Vlag van China China

Vlag van Colombia Colombia

Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa

Vlag van Duitsland Duitsland

Vlag van Faeröer Faeröer

Vlag van Filipijnen Filipijnen

Vlag van Frankrijk Frankrijk

Vlag van Griekenland Griekenland

Vlag van Hongarije Hongarije

  • TNT Malev Express

Vlag van Ierland Ierland

Vlag van India India

  • MDLR Airlines

Vlag van Indonesië Indonesië

Vlag van Iran Iran

Vlag van Italië Italië

Vlag van Libië Libië

  • Air Libya

Vlag van Maleisië Maleisië

  • Heritage Air (Melaka)

Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland

  • Air National
  • Ansett New Zealand
  • Mount Cook Airlines

Vlag van Oezbekistan Oezbekistan

Vlag van Paraguay Paraguay

  • Lineas Aéreas Paraguayas
  • Regional Paraguaya

Vlag van Peru Peru

Vlag van Roemenië Roemenië

Vlag van Servië Servië

  • Centavia

Vlag van Spanje Spanje

  • Meridiana Air
  • Orion Air
  • Pan Air
  • PauknAir

Vlag van Taiwan Taiwan

  • Makung Airlines
  • Uni Airways

Vlag van Thailand Thailand

Vlag van Turkije Turkije

Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk

Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten

Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika

  • Airlink
  • Safair

Vlag van Zweden Zweden

Vlag van Zwitserland Zwitserland

Zie de categorie Avro RJ van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.