Éric Cantona

Éric Cantona
Éric Cantona op het Filmfestival van Cannes in 2009
Éric Cantona op het Filmfestival van Cannes in 2009
Persoonlijke informatie
Volledige naam Éric Daniel Pierre Cantona
Bijnaam "The King"
Geboortedatum 24 mei 1966
Geboorteplaats Marseille, Vlag van Frankrijk Frankrijk
Lengte 188 cm
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1997
Jeugd
1980–1981
1981–1983
Vlag van Frankrijk SO Les Caillols
Vlag van Frankrijk AJ Auxerre
Senioren
Seizoen Club W (G)
1983–1988
1985–1986
1988–1991
1989
1989–1990
1991
1992
1992–1997
Vlag van Frankrijk AJ Auxerre
Vlag van Frankrijk FC Martigues
Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
Vlag van Frankrijk Girondins Bordeaux
Vlag van Frankrijk Montpellier HSC
Vlag van Frankrijk Nîmes Olympique
Vlag van Engeland Leeds United
Vlag van Engeland Manchester United
81(23)
15(4)
40(13)
11(6)
33(10)
17(2)
28(9)
144(64)
Interlands
1987–1995
1997–2006
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Frankrijk Frankrijk (strandvoetbal)
45(20)
Getrainde teams
1997–2011
2011–2012
Vlag van Frankrijk Frankrijk (strandvoetbal)
Vlag van Verenigde Staten New York Cosmos (directie)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Éric Daniel Pierre Cantona (Marseille, 24 mei 1966) is een Frans acteur en voormalig profvoetballer. Hij beëindigde zijn voetballoopbaan bij Manchester United, waar hij (in vijf seizoenen) vier Engelse landstitels en twee keer de FA Cup won. Cantona wordt gezien als een belangrijke speler in de terugkeer van Manchester United als voetbalgrootmacht. In 2000 werd hij verkozen tot speler van de eeuw van de club en hij staat daar nog steeds bekend als "Eric the King".

Biografie

Frankrijk

Cantona begon zijn loopbaan bij AJ Auxerre, nadat hij door Olympique Marseille te licht bevonden werd. Hier werd Cantona gevormd door Guy Roux en hij debuteerde in november 1983 in de Franse D1. Al vanaf het begin stond hij bekend als een speler die makkelijk zijn zelfbeheersing verloor. Cantona kon zijn draai niet vinden bij Auxerre, miste de cultuur en het warme weer in het zuiden en werd verhuurd aan Martigues. Daar voelde Cantona zich lekker in zijn vel en presteerde zeer goed. Hierdoor werd hij teruggehaald naar Auxerre en hij veroverde daar een basisplaats. Hij draaide een prima seizoen en werd in augustus 1987 opgeroepen voor het Franse nationale elftal, en maakte zijn debuut op 12 augustus van dat jaar in de vriendschappelijke uitwedstrijd tegen West-Duitsland, die met 2-1 werd verloren (door twee treffers van Rudi Völler). Cantona nam vlak voor rust de enige Franse treffer voor zijn rekening. Tevens won hij met Jong-Frankrijk in 1988 het Europees kampioenschap.

Door het goede spel van de jonge Cantona kocht Olympique Marseille de speler voor de recordsom van 22 miljoen francs. Hoewel zijn debuut bij Marseille geweldig was, werd hij niet meer opgeroepen voor het Franse elftal. Nadat Cantona de Franse bondscoach Henri Michel beledigde, volgde er een schorsing van een jaar bij het Franse elftal. Zijn prestaties bij Marseille werden ook minder en tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tegen Torpedo Moskou, toen hij werd gewisseld, verscheurde hij zijn shirt en gooide het weg. De club schorste hem voor een maand.

Cantona werd verhuurd aan Girondins de Bordeaux en daarna aan Montpellier, waar hij de Coupe de France won. Daarna keerde hij voor het seizoen 1990-1991 kort terug bij Marseille, maar werd het seizoen daarop vervolgens verkocht aan Nîmes. Daar gooide hij een keer de bal naar de scheidsrechter en werd door de Franse bond voor een maand geschorst. Na beledigingen te hebben geuit richting de bond werd deze schorsing met een maand verlengd. Cantona besloot hierop te stoppen met voetbal.

Engeland

Zijn fans wisten hem echter over te halen terug te keren en hij ging naar Engeland. Hij speelde een proefperiode bij Sheffield Wednesday, maar kwam vanaf februari 1992 voor de rest van het lopende seizoen bij Leeds United uit. De club won in dat seizoen de toenmalige First Division, de huidige Premier League. Cantona was een van de dertien buitenlandse voetballers die in actie kwamen op de allereerste speeldag van de Premier League op 15 augustus 1992. De anderen waren Jan Stejskal, Andrej Kantsjelskis, Ronny Rosenthal, Roland Nilsson, Peter Schmeichel, Hans Segers, John Jensen, Anders Limpar, Gunnar Halle, Craig Forrest, Michel Vonk en Robert Warzycha.

Doordat Howard Wilkinson, zijn manager bij Leeds, voortdurend roteerde met het oog op de wedstrijden van Leeds in UEFA Champions League 1992/93, begon Cantona op voet van oorlog met Wilkinson te leven. Cantona werd in het najaar van 1992 soms flagrant gepasseerd in competitiecontext, hoewel de Fransman het jaar ervoor nog essentieel was in het winnen van de landstitel. Cantona nam de volgens hem vreemde keuzes van Wilkinson daarom niet in dank af. In november 1992 ging Cantona voor nog geen 2 miljoen dollar naar Manchester United. De club had door een blessure van Dion Dublin en de verkoop van Mark Robins een probleem met het scoren van doelpunten. Cantona scoorde niet alleen goals, maar gaf ook kansen aan andere spelers. Manchester United won meteen weer prijzen.

Karatetrap

In januari 1995 kwam Cantona in een slecht daglicht te staan toen hij in een uitwedstrijd bij Crystal Palace een karatetrap uitdeelde aan een fan van Crystal Palace die hem uitschold nadat Palace-rechtsachter Richard Shaw de hele wedstrijd intensief mandekking toepaste op de Fransman. Cantona was gefrustreerd en een daaropvolgend opstootje tussen Shaw en Cantona liep uit de hand. Hij werd door de Engelse bond voor negen maanden geschorst, wat er onder meer voor zorgde dat Manchester de landstitel niet won. Cantona gaf daarop een persconferentie waarin hij de Engelse pers beschuldigde van zoeken naar sensatie. "Als meeuwen een trawler volgen, denken ze dat er weldra sardienen in zee worden gegooid", aldus een cryptische Cantona.[1]

Na zijn terugkeer was Cantona meteen weer belangrijk voor de club.

Nevencarrière

Éric Cantona in 2017

Aan het eind van het seizoen 1996/97 kondigde hij aan te stoppen met voetballen. Het seizoen 1994/95, dat hij grotendeels miste door zijn schorsing, bleek het enige seizoen waarin hij geen kampioen werd. Hij speelde zijn allerlaatste wedstrijd als profvoetballer op 16 mei 1997. Cantona maakte zijn opwachting op Highfield Road voor een testimonial ter ere van David Busst, een speler van Coventry City die een jaar eerder een dubbele open beenbreuk had opgelopen tegen het Manchester United van Cantona. Busst moest zijn carrière noodgedwongen beëindigen.

Cantona werd aanvoerder van het Frans nationaal strandvoetbalelftal. Ook gooide hij zich op het acteren: hij speelde in een aantal films en in diverse reclames. Tegenwoordig is Cantona ambassadeur van Joga Bonito. Joga Bonito betekent letterlijk vertaald "speel mooi!" en is een vorm van voetbal waarin men zo mooi mogelijk probeert te voetballen door middel van trucjes en schijnbewegingen. Ander boegbeeld van Joga Bonito is Ronaldinho. Cantona is ook presentator van Joga TV, de reclames van Joga Bonito.

In 2009 speelde Cantona een van de twee hoofdrollen in de speelfilm Looking for Eric van de Britse regisseur Ken Loach. Cantona schiet daarin een depressieve postbode te hulp. Cantona speelt in de film zichzelf, en heeft aangekondigd meer te willen acteren.

Cantona maakte op 29 augustus 2019 een spectaculaire comeback in de voetbalwereld met een gastoptreden bij de loting van de UEFA Champions League 2019/20, die werd gehouden in Monaco. Cantona gaf een metaforische en bizarre speech, William Shakespeare's Koning Lear citerend. Cantona leek met zijn speech een penibele wereldsituatie aan te kaarten. Cantona sloot af met de woorden; "I love football".[2][3]

Liam Gallagher - Once (Official video feat. Eric Cantona)

Oproep voor bankrun

In oktober 2010 heeft Éric Cantona opgeroepen om een bankrun te laten plaatsvinden op 7 december van datzelfde jaar. Deze mislukte.

New York Cosmos

Op 18 januari 2011 werd bekend dat Éric Cantona zou terugkeren in de voetballerij. Als director of soccer van New York Cosmos moest hij ervoor zorgen dat er een competitief team zou staan dat weer een rol in de Noord-Amerikaanse competitie zou spelen. Hij vervulde deze rol tot en met november 2012. Eerder, in 2010, werd bekend dat de 'Cosmos' terug zou keren. Pelé was president van deze club.

Overzicht

Interlanddoelpunten

Interlanddoelpunten
# Datum Locatie Wedstrijd Goal(s) Score Uitslag Wedstrijd
1 12/08/1987 West-Berlijn Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-DuitslandFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 42' 2 – 1 2 – 1 Oefenduel
2 16/08/1989 Malmö Vlag van Zweden ZwedenFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 57' 1 – 1 2 – 4 Oefenduel
3 16/08/1989 Malmö Vlag van Zweden ZwedenFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 87' 2 – 4 2 – 4 Oefenduel
4 11/10/1989 Parijs Vlag van Frankrijk FrankrijkSchotland Vlag van Schotland Goal 63' 2 – 0 3 – 0 WK-kwalificatie
5 24/01/1990 Koeweit-Stad Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische RepubliekFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 1' 0 – 1 0 – 3 Oefenduel
6 24/01/1990 Koeweit-Stad Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische RepubliekFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 24' 0 – 2 0 – 3 Oefenduel
7 28/02/1990 Montpellier Vlag van Frankrijk FrankrijkWest-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Goal 82' 2 – 1 2 – 1 Oefenduel
8 28/03/1990 Boedapest Vlag van Hongarije HongarijeFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 27' 0 – 1 1 – 3 Oefenduel
9 28/03/1990 Boedapest Vlag van Hongarije HongarijeFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 67' 1 – 2 1 – 3 Oefenduel
10 05/09/1990 Reykjavík Vlag van IJsland IJslandFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 76' 0 – 2 1 – 2 EK-kwalificatie
11 20/11/1990 Parijs Vlag van Frankrijk FrankrijkIJsland Vlag van IJsland Goal 59' 2 – 0 3 – 1 EK-kwalificatie
12 20/11/1990 Parijs Vlag van Frankrijk FrankrijkIJsland Vlag van IJsland Goal 68' 3 – 0 3 – 1 EK-kwalificatie
13 14/10/1992 Parijs Vlag van Frankrijk FrankrijkOostenrijk Vlag van Oostenrijk Goal 77' 2 – 0 2 – 0 WK-kwalificatie
14 14/11/1992 Parijs Vlag van Frankrijk FrankrijkFinland Vlag van Finland Goal 31' 2 – 0 2 – 1 WK-kwalificatie
15 17/02/1993 Tel Aviv Vlag van Israël IsraëlFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 27' 0 – 1 0 – 4 WK-kwalificatie
16 28/04/1993 Parijs Vlag van Frankrijk FrankrijkZweden Vlag van Zweden Goal 43' 1 – 1 2 – 1 WK-kwalificatie
17 28/04/1993 Parijs Vlag van Frankrijk FrankrijkZweden Vlag van Zweden Goal 82' 2 – 1 2 – 1 WK-kwalificatie
18 28/07/1993 Caen Vlag van Frankrijk FrankrijkRusland Vlag van Rusland Goal 20' 2 – 0 3 – 1 Oefenduel
19 17/11/1993 Parijs Vlag van Frankrijk FrankrijkBulgarije Vlag van Bulgarije Goal 32' 1 – 0 1 – 2 WK-kwalificatie
20 26/05/1994 Kobe Vlag van Australië AustraliëFrankrijk Vlag van Frankrijk Goal 43' 0 – 1 0 – 1 Kirin Cup

Clubstatistieken

Seizoen Club Duels Goals Competitie
1981-85 Vlag van Frankrijk AJ Auxerre 14 2 Division 1
1985-86 Vlag van Frankrijk FC Martigues 15 4 Division 2
1986/88 Vlag van Frankrijk AJ Auxerre 68 21 Division 1
1988/89 Vlag van Frankrijk Olympique Marseille 22 5 Division 1
Vlag van Frankrijk Girondins Bordeaux 11 6 Division 1
1989/90 Vlag van Frankrijk Montpellier HSC 33 10 Division 1
1990/91 Vlag van Frankrijk Olympique Marseille 18 8 Division 1
1991/91 Vlag van Frankrijk Olympique Nîmes 17 2 Division 1
1992 Vlag van Engeland Leeds United 28 9 Football League First Division
1992-97 Vlag van Engeland Manchester United 143 84 Premier League
Totaal 369 131

Erelijst

Als speler

Vlag van Frankrijk AJ Auxerre
Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
Vlag van Frankrijk Montpellier HSC
Vlag van Engeland Leeds United
Vlag van Engeland Manchester United
Vlag van Frankrijk Frankrijk onder 21
Vlag van Frankrijk Frankrijk (strandvoetbal)

Individueel

  • Division 1 Nieuwkomer van het Jaar: 1987
  • Ballon d'Or: derde plaats in 1993
  • Premier League Meeste Assists: 1992/93, 1996/97
  • BBC Sportdoelpunt van de Maand: februari 1994, december 1996
  • PFA Premier League Team van het Jaar: 1993/94
  • PFA Players' Speler van het Jaar: 1993/94
  • FWA Voetballer van het Jaar: 1995/96
  • Premier League Speler van de Maand: maart 1996
  • Sir Matt Busby Speler van het Jaar: 1993/94, 1995/96
  • Onze d'Or: 1996
  • ESM Team van het Jaar: 1995/96
  • Premier League Tien Seizoenen-prijs (1992/93 tot 2001/02)
    • Overzees en Algemeen Team van het Decennium
    • Overzees Speler van het Decennium
  • Toegevoegd aan de English Football Hall of Fame: 2002
  • UEFA Golden Jubilee Poll: plek 42
  • FIFA 100: 2004
  • PFA Team van de Eeuw (1907–2007)
    • Team van de Eeuw (1997–2007)
    • Algemeen Team van de Eeuw
  • Football League 100 Legends
  • Golden Foot Legends Award: 2012
  • Frans Speler van de Eeuw: plek 10
  • UEFA President's Award: 2019

Filmografie

Als acteur speelde Éric Cantona onder andere in:

Filmografie als acteur
Jaar Titel Rol Opmerkingen
1995 Le bonheur est dans le pré Lionel
1997 Question d'honneur
1998 Elizabeth Monsieur le Foix
1998 Mookie Antoine Capella
1999 Les Enfants du marais Jo Sardi
2001 La grande vie! Pétanque-speler 2
2003 L'Outremangeur Séléna
2005 La vie est à nous! Pierre
2005 Une belle histoire
2007 Le deuxième souffle Alban
2008 Jack Says Man aan de bar
2008 French Film Thierry Grimandi
2009 Looking for Eric Zichzelf
2010 Ensemble, c'est trop Gérard
2011 Switch Damien Forgeat
2011 De force Manuel Makarov
2012 Les Kaïra De voetbalcoach
2012 Les mouvements du bassin Michel, de nachtwaker
2014 The Salvation Corsican
2020 Dérapages (Inhuman Resources) Alain Delambre Netflix-serie
2023 AKA Victor

Trivia

  • In juli 2008 werd het skistadion van het Franse Tignes naar Cantona vernoemd.
  • In de film 'Looking for Eric' (2009), van de Britse regisseur Ken Loach, speelt Cantona zichzelf.
  • Hij speelt zichzelf in een reclame van L'Oréal Paris in 2010.

Zie ook

  • (en) Pictogram film Éric Cantona in de Internet Movie Database