Pomnik Wilhelma I w Poznaniu

Pomnik Wilhelma I
Kaiser-Wilhelm-Denkmal
Ilustracja
Pomnik przed gmachem dowództwa V Korpusu Armijnego w Poznaniu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Data odsłonięcia

22 września 1889

Data likwidacji

1919

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Wilhelma I”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Wilhelma I”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Wilhelma I”
Ziemia52°24′42,9″N 16°55′47,9″E/52,411917 16,929972
Miejsce po pomniku

Pomnik Wilhelma I – pomnik upamiętniający cesarza Wilhelma I, jak również żołnierzy poległych w wojnie francusko-pruskiej (1870–1871), zlokalizowany w Poznaniu, w północnej części Alei Marcinkowskiego, przed gmachem Generalnej Komendantury (dawny Plac Działowy)[1]. Zburzony w 1919 roku. Pomnik ten uchodził za jedno z najlepszych posągowych przedstawień cesarza[2].

Projekt i wymowa

Pomnik zaprojektowany przez berlińskiego rzeźbiarza, urodzonego w Nakle nad NoteciąRoberta Baerwalda, miał uosabiać sukcesy militarne Niemiec. Cesarz przedstawiony był w mundurze, jako przywódca przede wszystkim militarny (tzw. Krieger-Denkmal). Przy cokole umieszczono dwie postacie kobiece – boginię zwycięstwa i Ojczyznę opłakującą poległych synów (marmur karraryjski[1]). Monument wpisywał się w tworzony podówczas wizerunek Poznania, jako stolicy niemieckiego Wschodu.

Historia

Początkowo proponowano, jako miejsce posadowienia pomnika, plac Kolegiacki, ale ostatecznie zwyciężył plac Działowy – urbanistycznie jakby stworzony pod tego rodzaju rozwiązanie. Pierwszym terminem, w którym zamierzano odsłonić pomnik był 10 czerwca 1888 (złote gody cesarskiej pary). Z uwagi jednak na śmierć kolejnych cesarzy (Wilhelma I i Fryderyka III), ostatecznie monument odsłonięto 22 września 1889, bez udziału władz centralnych. Władzę duchowną reprezentował natomiast arcybiskup Julius Dinder.

Robert Baerwald, autor pomnika, dzięki temu projektowi stał się znany i otrzymał szereg dalszych zamówień.

Podobnie, jak wszystkie pruskie pomniki w Poznaniu, tak i ten zburzono w kwietniu 1919 i przekazano do przetopienia na monumenty polskie.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Waldemar Karolczak, Parki publiczne, skwery i promenady dawnego Poznania (do 1914r.), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3-4/1993, s.49, ISSN 0137-3552
  2. patrz źródło nr 1, s.39

Bibliografia

  • Witold Molik, Poznańskie pomniki w XIX i początkach XX wieku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2001, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2001, ss.23-34, ISSN 0137-3552
  • Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8