Ford Edge I został zaprezentowany po raz pierwszy w 2005 roku.
Po prezentacji pierwszych informacji z końcem 2005 roku, pojazd zadebiutował oficjalnie podczas targów motoryzacyjnych w Detroit w styczniu 2006 roku. Wówczas północnoamerykański oddział Forda przedstawił nowego, średniej wielkości SUV-a opracowanego z myślą o lokalnym rynku[1].
Samochód wypełnił lukę pomiędzy modelami Escape a Explorer, charakteryzując się zaokrągloną, masywną sylwetką. Przód zdobiły charakterystyczne reflektory z wcięciami w stylu innych modeli marki, a atrapa chłodnicy zyskała chromowane poprzeczki[2].
Samochód został zbudowany na płycie podłogowej amerykańskiego modelu Fusion o nazwie CD3, dzieląc z nim wiele rozwiązań technicznych i podzespołów podwozia[3].
Deska rozdzielcza została upodobniona we wzornictwie do innych debiutujących wówczas modeli Forda w północnoamerykańskiej ofericie, wyróżniając się srebrnymi panelami. Kabina pasażerska została zoptymalizowana swoją aranżacją pod walory transportowe, oferując m.in. dzieloną składaną kanapę tylnego rzędu siedzeń, jak i płaską podłogę[4].
Lifting
W lutym 2010 roku Ford Edge I przeszedł gruntowną modernizację. Pojawił się zupełnie nowy pas przedni, z większą chromowaną atrapą chłodnicy, a także innym kształtem zderzaków i mniejszymi, bardziej podłużnymi reflektorami. Zmienił się także format tylnych lamp, z czerwonym wypełnieniem, a także wprowadzono nowe kolory malowania nadwozia[5].
Wraz z restylizacją oferta Forda Edge została wzbogacona o wariant Sport, który pod kątem wizualnym odróżnił m.in. pakiet nakładek na zderzaki i progi, większe alufelgi z niskoprofilowanymi oponami, a także ciemniejsze wkłady reflektorów. Samochód napędzał zapożyczony z modelu Mustang 3,7-litrowy silnik V6 o mocy 305 KM[6].
Ford Edge II został zaprezentowany po raz pierwszy w 2014 roku.
Studyjną zapowiedzią drugiej generacji Forda Edge było bliskie formy produkcyjnej studium zaprezentowane podczas targów motoryzacyjnych w Los Angeles w 2013 roku[7].
W przeciwieństwie do poprzednika, druga generacja Edge powstała jako samochód globalny, realizujący strategię One Ford. Pojazd został zbudowany na nowej modułowej płycie podłogowej pochodzącej od osobowego modelu Mondeo/Fusion[8]. Deskę rozdzielczą zapożyczono z kolei oferowanych w EuropieminivanówS-Max/Galaxy.
W stosunku do poprzednika, druga generacja Forda Edge zyskała usztywnione nadwozie, a także przeprojektowaną konstrukcję przedniego zawieszenia[9]. Masywniejsze nadwozie przyozdobiła charakterystyczna, sześciokątna atrapa chłodnicy, a tylne lampy połączyła listwa LED tworząca z nimi jedną całość.
Ford Egde II trafił do sprzedaży zarówno z napędem na jedną, jak i obie osie. Prześwit pojazdu wyniósł 193 mm i jest mniejszy niż w stosunku do pozycjonowanej niżej Kugi/Escape. Specjalnie dla rynku europejskiego, konstruując gamę jednostek napędowych uwzględniono także silniki wysokoprężne[10][11].
Ford Edge w wariancie sprzed modernizacji oferowany był w dwóch wersjach stylizacyjnych: usportowionej – Sport oraz luksusowej – Vignale. Wersja Sport posiadała usztywnione zawieszenie oraz bardziej masywne zderzaki, z tyłu zaś pojawiają się trapezoidalne atrapy końcówek układu wydechowego[12].
Restylizacje
W czerwcu 2018 roku samochód przeszedł gruntowną modernizację, która objęła głównie wygląd nadwozia. W jej ramach całkowicie zmieniono wygląd przedniej części nadwozia, która zyskała niżej osadzony i bardziej zaokrąglony wlot powietrza, a także węższe, agresywniej ukształtowane reflektory. Tylne lampy przemodelowano, rozdzielając je i nadając im nowe wypełnienie w technologii LED[13].
Przy okazji restylizacji Ford Edge II, gamę wariantów specjalnych poszerzył także topowy, sportowy model ST. Pod kątem wizualnym wyróżniły go alufelgi oraz atrapa chłodnicy malowane na fortepianową czerń, sportowe zderzaki i poczwórna końcówka wydechu, z kolei jednostką napędową stał się 335-konny silnik benzynowy[14].
W październiku 2020 roku Ford Edge II wyłącznie w wariancie amerykańskim przeszedł drugą, tym razem ograniczającą się wyłącznie do deski rozdzielczej restylizację. Dotychczasowy projekt konsoli centralnej zastąpiono rozległym, 12-calowym ekranem dotykowym zastępującym funkcje nie tylko radia, nawigacji czy systemy inforozrywki, jak i klimatyzacji[15], adaptując ten projekt z takiego samego rozwiązania wdrożonego w 2019 roku w Chinach.
Sprzedaż
Ford Edge II powstał jako samochód dla rynków globalnych. Poza rynkiem amerykańskim, meksykańskim i kanadyjskim, samochód skierowano także do sprzedaży w Europie. Premiera na tym rynku miała miejsce podczas Paris Motor Show jesienią 2014[16], jednak sprzedaż ruszyła tutaj dopiero półtora roku później - na początku 2016 roku[17].
W lipcu 2019 roku Ford Edge został wycofany ze sprzedaży w Wielkiej Brytanii z powodu symbolicznej sprzedaży[22]. W 2020 roku pojawiły się informacje, że podobne kroki producent może rozważać na pozostałych europejskich rynkach, również z powodu bardzo małej popularności[23]. Miejsce Edge'a częściowo zastąpiła większa niż dotychczas Kuga trzeciej generacji, która trafiła do salonów wiosną 2020 roku[24]. Sprzedaż modelu była systematycznie ograniczana aż do 2021 roku, kiedy to wygaszono sprzedaż Edge w Europie[25].
Jesienią 2020 roku australijski wariant pod nazwą Ford Endura zniknął z rynku po zaledwie 2 latach obecności z powodu niewielkiego popytu, nie otrzymując następcy[26]. Kilka miesięcy wcześniej prace nad następcą modelu na rynkach globalnych anulowano globalnie[27].
Ford Edge II został zaprezentowany po raz pierwszy w 2014 roku.
Specjalnie z myślą o rynku chińskimFord opracował specjalną, lokalną odmianą modelu Edge charakteryzującą się innymi wymiarami nadwozia. Pojazd stał się dłuższy, a także otrzymał bardziej kanciasty kształt tylnej części nadwozia podyktowaną dodatkowym, trzecim rzędem siedzeń dla dwóch pasażerów[30].
W stosunku do rynków globalnych, chiński Ford Edge zyskał okrojoną gamę silników składającą się z czterocylindrowego silnika benzynowego o pojemności 2 litrów i mocy 245 KM oraz mocniejszego V6 o pojemności 2,7-litra i mocy 329 KM[31]. Samochód trafił do sprzedaży pół roku po debiucie, charateryzując się dostępnością zarówno z napędem przednim, jak i AWD[32].
Restylizacje
W lipcu 2019 roku chiński wariant Forda Edge został upodobniony do globalnego modelu, zyskując nowy wygląd przedniej części nadwozia z większym wlotem powietrza, a także przeprojektowanymi tylnymi lampami oraz przemodelowanym zderzakiem z imitacją podwójnych końcówek wydechu. Ponadto, z oferty w Chinach wycofano manualną przekładnię biegów wyłącznie na rzecz automatycznej, ośmiobiegowej[33].
Przy okazji upodobnienia chińskiego Edge'a do wersji globalnej po liftingu, Ford zdecydował się wprowadzić dedykowany dla lokalnej odmiany nowy projekt deski rozdzielczej. Dotychczasowy układ przyrządów zastąpiono dużym, rozległym dotykowym wyświetlaczem o wertykalnym formacie i przekątnej 12,8-cala, pozwalając na sterowanie nie tylko systemem multimedialnym, ale i klimatyzacją[33].
Półtora roku po debiucie zmodernizowanego Forda Edge II w Chinach, specjalnie dla tego rynku w grudniu 2020 roku opracowano model po drugiej, rozleglejszej modernizacji, przy okazji której dokonano korekty nazwy na Ford Edge Plus[34]. Samochód zyskał przeprojektowany pas przedni z większą, chromowaną atrapą chłodnicy i przemodelowanym zderzakiem, a także zmodyfikowano tylną część nadwozia z dużą, chromowaną listwą.
Przy okazji drugiej restylizacji, Ford Edge Plus zyskał zupełnie nowy projekt deski rozdzielczej, którym upodobniono go do nowszych konstrukcji debiutujących w międzyczasie w Chinach. Deskę rozdzielczą zdominowały dwa wyświetlacze przejmujące kolejno funkcję zegarów oraz ekranu multimedialnego, łącznie charakteryzując się przekątną 21 cali[35]. Nowa deska rozdzielcza zyskała panele ze skóry i wstawki z aluminium, a także oświetlenie ambientowe[36].
Ford Edge III został zaprezentowany po raz pierwszy w 2023 roku.
Po 9 latach rynkowej obecności Ford zmienił dotychczasową koncepcję Edge'a, z modelu opracowanego przez amerykańską centralę dla rynków globalnych do konstrukcji powstałej pod nadzorem chińskiego oddziału dla lokalnych potrzeb. Trzecia generacja przeszła kompleksową metamorfozę względem poprzednika, zyskując wyraźnie dłuższe, 5-metrowe nadwozie, a także ostrzejsze i smuklejsze proporcje z charakterystycznym wytłoczeniem przerywającym linię szyb[37].
Pas przedni zdominował obszerny wlot powietrza z listwą LED łaczącą reflektory w kształcie bumerangów. Oparcie na platformie współdzielonej z modelami Evos i Mondeo pozwoliła na wygospodarowanie obszerniejszego nadwozia mogącego pomieścić do 3 rzędów siedzeń z przestrzenią dla 6 lub 7 pasażerów. Deska rozdzielcza została utrzymana z kolei w typowym dla chińskich modeli Forda wzornictwie, z dużą taflą zintegrowanych ze sobą wyświetlaczy ciągnących się od fotelu kierowcy, przez konsolę środkową, aż do pasażera. W czasie gdy cyfrowe zegary mają przekątną 12,3 cali, tak kolejny moduł ma 27 cali[38].
Do napędu Forda Edge'a L wykorzystany został turbodoładowany, czterocylindrowy silnik benzynowy o pojemności 2 litrów i mocy 250 KM. Ponadto przewidziano także odmianę hybrydową typu plug-in, która opierając się o ten sam silnik 2.0 rozwija łączną moc 271 KM. Oba warianty napędowe sprzężono wyłącznie z automatyczną skrzynią biegów[39].
Sprzedaż
Ford Edge L otrzymał dodatkową literę w nazwie dla odróżnienia od równolegle oferowanego w momencie debiutu, starszego Edge'a Plus wywodzącego się z poprzedniej generacji modelu. Samochód opracowany został z myślą o wewnętrznym rynku chińskim, bez planów na eksport na rynkach globalnych, wycofując tym samym stamtąd model Edge z gamy[40].