Zilver(I)fluoride

Zilver(I)fluoride
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van zilverfluoride
Algemeen
Molecuul­formule	AgF
IUPAC-naam	zilver(I)fluoride
Andere namen	zilvermonofluoride
Molmassa	126,866603 g/mol
InChI	1S/Ag.FH/h;1H/q+1;/p-1
CAS-nummer	7775-41-9
PubChem	165912
Wikidata	Q414689
Beschrijving	Geel-bruine kristallen
Vergelijkbaar met	zilverchloride, zilverbromide, zilverjodide
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
Gevaar
H-zinnen	H301 - H311 - H315 - H318 - H331
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P261 - P280 - P301+P310 - P305+P351+P338 - P311
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand	vast
Kleur	geel-bruin
Dichtheid	5,852 g/cm³
Smeltpunt	435 °C
Kookpunt	1159 °C
Oplosbaarheid in water	(bij 20°C) 1800 g/L
Goed oplosbaar in	water
Geometrie en kristal­structuur
Kristal­structuur	kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Zilver(I)fluoride (AgF) is de eenvoudigste anorganische verbinding van zilver en fluor. Zilver(I)fluoride is een geel-bruine vaste stof met een smeltpunt van 435°C,[1] die zwart wordt bij blootstelling aan vochtige lucht. In tegenstelling tot de andere halogeniden zoals zilverchloride is zilver(I)fluoride zeer goed oplosbaar in water (tot 1,8 kilogram per liter).[1] Ook in organische oplosmiddelen als acetonitril is de stof enigszins oplosbaar.

Synthese

Zilver(I)fluoride wordt bereid uit een reactie van zilvercarbonaat en waterstoffluoride:

${\displaystyle {\ce {Ag2CO3 + 2HF -> 2AgF + H2O + CO2}}}$

Toepassing

Zilver(I)fluoride wordt vooral toegepast in de organofluorchemie, bij de reactie van fluor met dubbele bindingen. Zo koppelt het in acetonitril aan perfluoralkenen tot perfluoralkylzilver(I)verbindingen:[2]

${\displaystyle \mathrm {R_{F}{-}CF{=}CF_{2}\ +\ AgF\longrightarrow \ R_{F}{-}(CFCF_{3})Ag} }$

Naast zilver(I)fluoride is ook zilver(II)fluoride bekend.

Externe link

• National Pollutant Inventory - Fluoride and compounds fact sheet

Bronnen, noten en/of referenties

1. Greenwood, N. N.; Earnshaw, A. (1997). Chemistry of the Elements, 2nd Edition, Oxford: Butterworth-Heinemann. ISBN 0-7506-3365-4.
2. Miller, W. T.; Burnard, R. J., J. Am. Chem. Soc. 1968, 90, pp. 7367-7368